บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ กำไลมาศ ตอนที่ 30 หน้า 14
เจ้าของร้านกาแฟหันไปเห็นก็กุลีกุจอทักทาย “เชิญก่อนขอรับคุณดำรง” ล้อมเพชรเงยหน้ามอง แล้วสบตากับดำรงเข้าพอดี ทั้งสองต่างตะลึงในความหล่อสวยของกันและกัน “วันนี้รับอะไรดีครับ”
ดำรงไม่ตอบ เอาแต่มองล้อมเพชรและยิ้มนิดๆ ให้เธอ ล้อมเพชรก้มหน้าเขินอาย เหมยกุยเห็นอาการของล้อมเพชรก็หันไปมองตาม เห็นว่าดำรงยังมองที่ล้อมเพชร ล้อมเพชรก็เบี่ยงมองเขินอาย เหมยกุยชักสีหน้าไม่พอใจแต่ก็เก็บอารมณ์ไว้
เหมยกุยนั่งหวีผมแต่งตัวจะออกไปข้างนอก
ล้อมเพชรเดินมาส่งกระดาษให้เหมยกุย “ของที่ชั้นจะให้ซื้อชั้นเขียนให้หมดแล้ว ชั้นไม่เข้าไปซื้อของในเมืองกับเหมยแล้วนะ ชั้นไม่ค่อยสบาย”
เหมยกุยตกใจ เป็นห่วงมาก “ไม่สบาย !? เป็นอะไร”
“ไม่เป็นอะไรมาก แค่เวียนหัว ได้นอนพักก็หาย”
“งั้นชั้นอยู่กับล้อมดีกว่า”
“อย่าเลย ชั้นไม่เป็นอะไรมากจริงๆ เหมยรีบไปรีบกลับแล้วกัน ชั้นเป็นห่วง”
เหมยกุยยิ้มรับ
เหมยกุยเปิดประตูออกมาจากในบ้านแล้วเดินออกไป ล้อมเพชรตามออกมาชะเง้อมอง....แล้วยิ้มกริ่ม ไม่มีอาการป่วยเหมือนเมื่อครู่เลย
เหมยกุยเดินมาตามทางแล้วนึกได้ “ลืมกระดาษจดของ !” เหมยกุยหันหลังกลับไป
เหมยกุยเดินเร็วๆ กลับเข้ามาที่บ้าน แต่มองไปในตัวบ้าน แล้วแปลกใจ เหมยกุย เห็นประตูปิดสนิท หน้าต่างทุกบานปิดสนิท เหมยกุยแปลกใจ “ทำไมบ้านเงียบนัก” เหมยกุยรีบเดินเข้าไปที่หน้าบ้าน แล้วเห็นรองเท้าหนังของผู้ชายวางอยู่ เหมยกุยตะลึง ! ประตูขยับจะถูกเปิดออกมาจากด้านใน เหมยกุยหันขวับไปมอง !
ดำรงเปิดประตูออกมาจากในบ้าน ล้อมเพชรนุ่งกระโจมอก...ปล่อยผมสยาย...เดินออกมาส่งดำรง เหมยกุยแอบมองอยู่หลังต้นไม้ห่างออกไป เหมยกุยเห็นล้อมเพชรยื่นหน้าเข้าไปจูบแก้มดำรง แล้วดำรงก็เดินออกไป
ล้อมเพชรกลับเข้าไปในบ้าน ขณะที่เหมยกุยมองด้วยความเจ็บช้ำ ทั้งแค้นทั้งเสียใจ
ล้อมเพชรติดกระดุมเสื้อเสร็จก็หันมาจัดเตียงนอนที่ยับยู่ยี่ หมอนไปทาง ผ้าห่มไปทาง เพราะเพิ่งเสร็จกิจกับดำรง
เหมยกุยเปิดประตูผ่างเข้ามา หน้าตาบึ้งตึง ล้อมเพชรสะดุ้งตกใจ “เหมย ! ทำไมเหมยกลับมาเร็วจังเลย”
“ล้อมพลีกายให้ไอ้ผู้ชายคนนั้นมานานเท่าไหร่แล้ว ??”