บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 5

เกล้ามาศนอนอยู่กับพื้น ร้องเจ็บปวดที่มือเหมือนว่ามีใครเอาของหนักๆ มาวางทับมือ เพราะเกล้ามาศไม่เห็นว่าตอนนั้นผีริ้วทองกำลังเหยียบมือเกล้ามาศและถือมีดสั้นไว้ในมือ แววตาเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น “มึงต้องชดใช้ให้กูอีรัมภา!” ริ้วทองยกมีดขึ้นจะฟันแขนเกล้ามาศ   

แต่เสียงเรียกของหม่อมเจ้าหญิงภรณีดังขึ้น “นั่นใคร! ใครร้องอยู่ตรงนั้น”   

ริ้วทองและเกล้ามาศหันขวับไปมอง หม่อมเจ้าหญิงภรณีเดินเข้ามาจากไกลๆ ตอนแรกริ้วทองยังจำหม่อมเจ้าหญิงภรณีไม่ได้  

“ท่านทวดณี! ท่านทวดณี...ช่วยมาศด้วยค่ะ!”

หม่อมเจ้าหญิงภรณีเห็นเกล้ามาศนอนสีหน้าเจ็บปวดอยู่บนพื้นก็ตกใจ “มาศ มาศเป็นอะไร!” หม่อมเจ้าหญิงภรณีวิ่งเข้าไปหาเกล้ามาศ

ริ้วทองมองหม่อมเจ้าหญิงภรณีไม่วางตา น้ำเสียงและแววตาห่วงใยของหญิงชรา..เหมือนกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ดีกับเธอ

ริ้วทองนั่งทรุดกองอยู่บนพื้น น้ำตานองหน้าผมเผ้ายุ่งเหยิง เพราะเพิ่งตบกับเจิม 

หม่อมเจ้าหญิงภรณีเดินเข้ามาเห็นสภาพริ้วทองจึงปราดเข้าไป “ริ้วทอง! ริ้วทองเป็นอะไร!” หม่อมเจ้าหญิงภรณียกมือแตะที่รอยฟกช้ำบนหน้าของริ้วทองอย่างสงสาร “โถ...ริ้วทอง”   

ริ้วทองมองหม่อมเจ้าหญิงภรณีไม่วางตา  ไม่คาดฝันว่าหม่อมเจ้าหญิงภรณีจะยังมีชีวิตอยู่ “ท่านหญิงณี...” หม่อมเจ้าหญิงภรณีเห็นเกล้ามาศนอนสีหน้าเจ็บปวดอยู่บนพื้นจึงรีบเดินเร็วๆ เข้าไปหา ริ้วทองตัดสินใจยังไม่ฆ่าเกล้ามาศต่อหน้าหม่อมเจ้าหญิงภรณีในตอนนี้ “เป็นบุญของมึงอีรัมภา  ที่มึงมีพี่สาวเป็นคนดีอย่างท่านหญิงณี” 

ริ้วทองเลือนหายไป ทำให้เกล้ามาศยกมือขึ้นมาได้เป็นปกติเฉยเลยทั้งที่เมื่อกี้มือยังหนักอึ้ง  เกล้ามาศมองมือที่แดงก่ำของตัวเองอย่างประหลาดใจ    

“มาศ! ทำไมถึงมานอนอยู่ตรงนั้น” หม่อมเจ้าหญิงภรณีเห็นมือของเกล้ามาศก็ตกใจไปด้วย “ว้าย! ทำไมมือแดงอย่างนี้ มาศไปโดนอะไรมา”   

“มาศก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ว่ามาศโดนอะไร” เกล้ามาศกวาดสายตามองไปรอบๆ แน่ใจว่าสิ่งที่ตัวเองเจอเมื่อกี้เป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ