บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 5 หน้า 3
นักดนตรีเล่นเพลงสนุกสนาน ผู้ป่วยชาย-หญิงจับคู่กันเต้นรำอย่างสนุกสนาน เกล้ามาศหัวเราะสดใสไปกับเหล่าผู้ป่วย...รอยยิ้มสว่างสดใสและใบหน้าสวยงามทำให้เกล้ามาศดูสวยน่ารักติดตราตรึงแก่ผู้พบเห็น
ที่เรือนหม่อมเจ้าหญิงภรณี หม่อมเจ้าหญิงภรณีเหยาะน้ำมันไพลในขวดเครื่องเงินลงบนหลังมือของเกล้ามาศเล็กน้อยแล้วนวดคลึงหลังมือเกล้ามาศให้อย่างเบามือ
“น้ำอะไรหรือคะ”
“น้ำมันไพลจ้ะ ทวดปลูกเองเอาเหง้ามาทำน้ำมันเอง เอาไว้ทาแก้เมื่อยฟกช้ำดีนัก แล้วนี่ตกลงรู้หรือยังว่ามือไปโดนอะไร”
“มาศรีบร้อนเดินไปหน่อยก็เลยสะดุดล้ม มือคงไปฟาดกับอะไรสักอย่างค่ะ”
“ทำเป็นใจร้อนเหมือนยัยนิลแม่เราไปได้”
“ถ้ามาศไม่ได้เล่นดนตรี มาศก็คงจะใจร้อนมากเหมือนกัน ว่าแต่คุณแม่กับมาศใจร้อนเหมือนใครหรือคะ ท่านทวดก็ออกจะใจเย็น” เธอหลอกถาม “เหมือนท่านทวดรัมภาหรือเปล่าคะ”
“ร้อยวันพันปีไม่เคยจะพูดถึงน้องรัมภา ทำไมวันนี้ถึงพูดถึงขึ้นมาล่ะ”
“มาศเพิ่งนึกออกว่าท่านทวดเคยบอกว่า มาศหน้าเหมือนท่านทวดรัมภา มาศอยากรู้จักท่านจังเลยค่ะ”
หม่อมเจ้าหญิงภรณียิ้มรับ
หม่อมเจ้าหญิงภรณีเปิดอัลบั้มรูปเก่าๆ แล้วชี้ให้เกล้ามาศดู “นี่ไง...น้องหญิงรัมภา” เกล้ามาศมองตามที่หม่อมเจ้าหญิงภรณีชี้ เธอเห็นรูปถ่ายสีขาวดำของรัมภาในชุดขี่ม้านั่งอยู่บนหลังม้า หันมามองกล้องและอมยิ้มนิดๆ แต่พองาม “เชื่อทวดหรือยังว่ามาศหน้าคล้ายน้องหญิงมาก”
“มาศว่าท่านทวดรัมภาสวยสง่ากว่ามาศเยอะเลยค่ะ” เกล้ามาศดูรูปในอัลบั้มต่อ รูปหม่อมเจ้าหญิงรัมภาถ่ายคู่กับหม่อมเจ้าหญิงภรณีที่หน้าวังติณชาติ “ท่านทวดก็งามไม่น้อยไปกว่าท่านทวดรัมภาเลยค่ะ”
“ไม่จริงหรอก ความสวยของทวดเทียบน้องรัมภาไม่ได้เลยสักนิด น้องรัมภาทั้งสวยทั้งเก่ง ผู้ชายหมายปองกันทั่วทั้งเมือง น้องรัมภาเพียบพร้อมทุกอย่าง แต่เสียอยู่อย่างเดียว”
เกล้ามาศหูผึ่ง “อะไรหรือคะ”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีไม่ตอบ แต่แววตานึกถึงอดีต
รถยนต์ทรงโบราณบ่งบอกฐานะผู้ดีแต่ไม่ได้โก้หรูหราอย่างพวกเศรษฐีขับเข้ามาจากทางหน้าวัง บรรยากาศตอนนั้นฟ้าครึ้มๆ เหมือนว่าฝนกำลังจะตั้งเค้าตก เจิมคนใช้ประจำวังวิ่งออกมาจากด้านใน เจิมตื่นเต้น “ท่านหญิงกลับมาแล้ว!”
รถยนต์จอดหน้าตึก คนขับรถรีบลงจากรถแล้ววิ่งไปประตูรถแล้วโค้งให้หม่อมเจ้าหญิงรัมภา ติณชาติขณะที่เธอก้าวลงจากรถ