บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 27 หน้า 2
อินทวงศ์รวบกอดและคว้ามือของอินทนิลเอาไว้ได้ทัน “กำไล !?” อินทวงศ์ดึงถอดกำไลมาศออกจากข้อมือของอินทนิลด้วยความรวดเร็ว...กำไลมาศกระเด็นตกไปที่พื้น วิญญาณของริ้วทองกระเด็นออกไปจากร่างของอินทนิล แล้วอินทนิลก็ทรุดเป็นลมไปเลย อินทวงศ์รับร่างอินทนิลเอาไว้ได้ทัน “คุณนิล !”
อิทธิฤทธิ์ของผีริ้วทองที่ตรึงทรรศนะไว้พาลหายไปด้วย ทรรศนะทรุดตัวล้มลงกับพื้นเพราะเจ็บแผล
“คุณทรรศ คุณเข้ามาในบ้านผมได้ยังไง แล้วทำไมคุณถึงรู้จักริ้วทอง”
ทรรศนะโกหก “กูไม่รู้ ! อีวิสั่งกู”
อินทวงศ์อึ้ง แปลกใจ “วิ !? วิไหน สวิตาเหรอ ?”
“เออ อีวิว่าที่เมียมึงนั่นแหละ”
“วิมายุ่งอะไรด้วย”
ทรรศนะอึกอัก..จะพูดหรือไม่พูดดี...กลับไปตั้งหลักก่อนดีกว่า จึงตอบไปว่า “กูไม่รู้!” ทรรศนะตะเกียกตะกายลุกขึ้นหนีไปเลย
“คุณทรรศ ! คุณทรรศ !” อินทวงศ์อยากจะตามแต่ว่ามีร่างหมดสติของอินทนิลอยู่ในอ้อมกอด จึงต้องอยู่ดูแลอินทนิล ริ้วทองยืนอยู่ด้านหลังอินทวงศ์...มองตามทรรศนะไปด้วยสายตาโกรธ !
ทรรศนะวิ่งกะเผลกๆ เพราะมีแผลที่ขาและยกมือแผลที่แขนออกมาจากบ้านอินทวงศ์ หยิบรีโมทรถในกระเป๋ากางเกงมากดเปิดรถ...รีบเข้าไปในรถ ...ทรรศนะกำลังจะสตาร์ทรถ แต่สายตาเหลือบขึ้นไปมองทางกระจกส่องหลัง...เห็นริ้วทองหน้าเละอยู่ข้างหลัง “ริ้วทอง !” มือริ้วทอง..เล็บยาวดำโผล่มาแปะอยู่บนหน้าทรรศนะ ทรรศนะร้องลั่น “อย่า !!!!!!!!!!!!”
ท้ายรถทรรศนะขับออกไปอย่างเร็ว รถแท็กซี่ขับมาอีกทาง...เข้ามาจอดที่ประตูรั้วหน้าบ้าน เกล้ามาศกับพริมลงจากรถ...ทั้งสองมองไปที่ท้ายรถทรรศนะ
“เฮ้ย ! นั่นมันรถไอ้ทรรศนี่นา มันมาทำอะไรที่นี่”
เกล้ามาศนึกได้ ไม่สบายใจ “คุณแม่ !” เกล้ามาศรีบเข้าไปในบ้าน พริมวิ่งตาม
อินทวงศ์วางร่างไร้สติของอินทนิลลงบนโซฟา แล้วลุกไปเก็บกำไลมาศที่อยู่บนพื้นขึ้นมามองไม่สบายใจ
เกล้ามาศวิ่งนำพริมเข้ามาในบ้าน แล้วต่างตกตะลึงเมื่อเห็นรอยเลือดอยู่บนพื้นตั้งแต่ประตูเข้าบ้าน “เลือด !!” เกล้ามาศเห็นนิลนอนหมดสติก็ตกใจรีบปรี่เข้าไปหา “คุณแม่! คุณแม่เป็นอะไรคะ”
อินทวงศ์ยังไม่ทันตอบ พริมหันไปเห็นกำไลมาศอยู่บนพื้น “กำไล! ทำไมกำไลถึงมาอยู่ที่นี่ !
“บอกชั้นสิคะคุณต๊ะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น”