บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 27 หน้า 5
“ขอบใจจ้ะ พ่อหนุ่ม” นายชดขยับจะไปที่เรือนพักนายรวย
หม่อมเจ้าอรรถรัตน์เดินออกมาจากด้านในตึกใหญ่ “ไอ้ชด...ไปกันได้แล้ว”
“กระหม่อม” นายชดรับคำหม่อมเจ้าอรรถรัตน์แล้วย้อนกลับไปบอกลุง “ลุง...เดี๋ยวชั้นให้ใครไปตามไอ้ปรุงมาให้ก็แล้วกันนะ”
คำว่า “ปรุง” สะดุดหูของหม่อมเจ้าอรรถรัตน์ “ชด ใคร?”
“แกชื่อลุงผินกระหม่อม แกว่าแกเจอริ้วทองถูกทำร้ายร่างกาย ตอนนี้พักรักษาตัวอยู่ที่บ้านของแก ริ้วทองบอกให้แกมาบอกไอ้ปรุงว่าให้ไปรับกลับกระหม่อม”
หม่อมเจ้าอรรถรัตน์อึ้งไปนิด...เกรงว่าความผิดจะถึงตัว “ไอ้ปรุงมันกำลังเป็นบ้าเรื่องที่ริ้วทองหายไป มันช่วยอะไรไม่ได้หรอก ชั้นจะไปรับริ้วทองให้เอง” หม่อมเจ้าอรรถรัตน์หมายมั่น
หม่อมเจ้าหญิงภรณียืนมองกำไลมาศที่อยู่ในมือตัวเอง บัวเดินเข้ามา “ของว่างที่ท่านหญิงรับสั่งให้จัดเตรียมถวายเสด็จฯ เรียบร้อยแล้วมังคะ”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีพยักหน้ารับแล้วถาม “ปรุงอยู่ที่เรือนหรือเปล่าบัว”
“น่าจะอยู่มังคะ”
หม่อมเจ้าหญิงภรณียิ้ม
ปรุงพนมธูป1ดอกยืนอยู่หน้าที่เก็บกระดูกสองอันของนายรวยและนางรื่นด้วยสีหน้าเศร้าหมอง ที่ใส่กระดูกวางอยู่บนตู้ใส่ของใกล้ริมหน้าตาง “พ่อจ๋าแม่จ๋า...ถ้าชั้นเจอริ้วทองแล้ว ชั้นจะพาเราทุกคนกลับไปที่บ้านเกิด พ่อแม่ช่วยชั้นตามหาริ้วทองให้เจอด้วยเถิด” ปรุงปักธูปลงบนกระถางหน้าที่เก็บกระดูก
ชดเดินเข้ามาในเรือน เห็นปรุงทำท่าจะเดินออกนอกบ้าน “อ้าว..ปรุงนี่นายจะไปไหนล่ะ”
ปรุงยิ้มรับแล้วบอก “ชั้นจะไปตามหาริ้วทอง น้าชดรู้ไหม..ถ้าชั้นจะไปโรงพยาบาลแถววังหลัง ชั้นต้องไปยังไง บางทีริ้วอาจจะไม่สบาย ไปนอนรักษาตัวอยู่ที่นั่น”
“วังหลังเหรอ มันไกลนะ ไปลำบาก”
“พ่อรวยแม่รื่นฝากให้ชั้นดูแลริ้ว ถึงจะไกลจะลำบากกว่านี้อีกร้อยเท่า ชั้นก็ต้องตามหาริ้วให้เจอ น้าชดช่วยบอกชั้นมาเถิดจ้ะว่าชั้นจะต้องไปอย่างไร”
ชดเห็นแล้วสงสารจึงตัดสินใจบอก “ปรุง..ข้ามีเรื่องจะบอกเอ็ง แต่เอ็งต้องสัญญากับข้านะ ว่าถ้าข้าบอก เอ็งจะต้องไม่ทำให้ข้าเดือดร้อน ข้ากลัวไม่มีที่ซุกหัวนอน”
“จ้ะ ชั้นสัญญา” นายชดกระซิบหูปรุง...บอกเรื่องหม่อมเจ้าอรรถรัตน์กำลังจะไปรับริ้วทองจากบ้านของลุงผิน ปรุงฟังแล้วตกใจ “ริ้วทอง!”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีกับบัวเดินเข้ามา หม่อมเจ้าหญิงภรณีหยุดมองปรุงกับนายชดคุยกันอย่างสงสัย