บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 25 หน้า 3
สวิตาแอบฟังอินทวงศ์ เกล้ามาศ มรรคนายกคุยกัน
“อ๋อ ครับลุง แล้วตอนนี้หลวงพี่ปราบอยู่ที่ไหนครับ”
“อยู่ที่ถ้ำครับ หลังจากโทรหาคุณเสร็จ ท่านก็ให้ผมนำบาตรพระของท่านไปไว้ในโบสถ์ ท่านบอกไว้ว่าฝากไว้ให้คุณ”
สวิตาฟังอยู่พยักหน้านิดๆ รับรู้แล้วว่าบาตรพระอยู่ไหน
“งั้นเรารีบไปหาพระปราบกันก่อนเถอะค่ะ ท่านตามเรามา คงจะมีเรื่องด่วนจริงๆ”
เกล้ามาศ อินทวงศ์ ลุงมรรคนายกพากันเดินไปทางถ้ำ
ทรรศนะโวยวาย “ไม่เอา ผมไม่ทำแล้ว”
“ทรรศ เรื่องมันบานปลายมาถึงขนาดนี้แล้ว นายต้องทำต่อให้จบ ไม่อย่างงั้นเราจะยิ่งซวย เชื่อชั้น...เพื่อนชั้นที่เป็นเจ้าของกำไล เขาช่วยเราได้ทุกเรื่อง”สวิตามองหน้าทรรศนะด้วยสีหน้าจริงจังเด็ดเดี่ยว จนทรรศนะมีท่าทางอ่อนลง สวิตามองไปรอบๆ เพื่อหาอาวุธ แล้วหันไปเห็นท่อนเหล็กเก่าๆ วางทิ้งอยู่ที่พื้น สวิตาไปหยิบมาให้ทรรศนะ “รีบไปจัดการซะ ชั้นจะดูต้นทางให้เอง”
ทรรศนะพยักหน้ายินยอม
ประตูโบสถ์คล้องกุญแจ ทรรศนะเอาท่อนเหล็กฟาดลงไปที่กุญแจ เมื่อเปิดออกแล้วจึงรีบเข้าไปข้างใน ...ทรรศนะเข้ามาข้างในแล้วรีบไปที่พระประธาน มองหาของ...จนกระทั่งหันไปเจอบาตรพระมีผ้ายันต์ขาวปิดฝาวางอยู่หน้าพระประธาน ทรรศนะเห็นแล้วยิ้มออกมา ทรรศนะดึงผ้ายันต์ที่ปิดฝาออก ล้วงเอากำไลมาศออกมา แล้ววิ่งออกมาจากในโบสถ์ ปิดประตูโบสถ์ มองซ้ายมองขวาให้แน่ใจว่าไม่มีใครผ่านแล้ว ก็วิ่งออกไป ทันทีที่เท้าของทรรศนะก้าวออกจากเขตรั้วของโบสถ์ บนท้องฟ้าเกิดฟ้าร้องฟ้าผ่าเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ลมพัดกรรโชกแรงเป็นลมอาเพศ...ลมพัดแรงมากจนทรรศนะประคองตัวเองไว้แทบไม่อยู่ ยกมือขึ้นป้องหน้า แล้วพาตัวเองเดินฝ่าลมออกไปจากแถวนั้น โดยที่เขายังไม่รู้ว่าลมที่เกิดขึ้นมันคืออะไร
สวิตายืนคอยทรรศนะแล้วเกิดลมพัดกระโชกแรงไปทั่วทั้งบริเวณ สวิตายกมือขึ้นปิดหน้า...แต่มีสีหน้าไม่สบายใจ...นึกรู้ได้ว่าต้องเกี่ยวกับริ้วทอง “ริ้วทอง...”
ทรรศนะยกมือข้างที่ไม่ได้ถือกำไลป้องหน้าจากลมที่พัดแรงมาก“ลมอะไรวะเนี่ย” ทรรศนะจะยกมืออีกข้างขึ้นบังหน้า แต่สิ่งที่ทรรศนะเห็นว่ามันอยู่ในมือเขาแทนที่จะเป็นกำไล มันกลายเป็นมือผี !!!! “เฮ้ย!” ทรรศนะปามือผีทิ้ง แล้วผงะตกใจจนล้มลงกับพื้น ถอยไปชนกับร่างของใครบางคน ทรรศนะหันหลังไปมอง ร่างของริ้วทองสยายปล่อยผม ปากดำ ตาแดงก่ำด้วยความโกรธจัด จ้องมาที่ทรรศนะ