บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 25 หน้า 4
“แก...แกเป็นใคร !”
“มึงฆ่าพี่ปรุง!” ริ้วทองสะบัดหน้าไปที่มือผีที่อยู่บนพื้น มือหันปลายนิ้วมาทางทรรศนะ ทรรศนะตาโตตกใจ มือผีพุ่งเข้าไปมาบีบคอทรรศนะ
ทรรศนะดิ้นทุรนทุราย “ยะ...ยะ..อย่า !”
ริ้วทองเพ่งมองทรรศนะตาถมึงทึง ทรรศนะถูกยกลอยขึ้นจากพื้น ทรรศนะพยายามดิ้นและดึงมือผีออก แต่ก็ไม่สำเร็จ ทรรศนะถูกบีบคอจนหายใจไม่ออก ตาเหลือกกำลังจะตายแล้ว
สวิตาวิ่งเข้ามาเห็นภาพริ้วทองกำลังจะฆ่าทรรศนะ “ริ้วทองอย่าทำเขา เขาเป็นคนช่วยเธอออกมา”
“มันฆ่าพี่ปรุง!”
“พี่ปรุง...พระปราบน่ะเหรอ ที่จริงท่านมรณภาพไปก็ดี”
ริ้วทองฟาดมือใส่สวิตา สวิตาหน้าหงายเหมือนคนโดนตบ สวิตาล้มหน้าหันลงไปกับพื้น “โอ๊ย !” สวิตาปาดเลือดที่มุมปาก...แววตาโกรธ...แต่ริ้วทองไม่เห็น แล้วพอหันหน้ากลับมาหาริ้วทอง สวิตาก็แกล้งทำเป็นคนดี “ชั้นพูดความจริง พระปราบขัดขวางเธอไม่ให้ได้แก้แค้นนังเกล้ามาศไม่ใช่เหรอ ปล่อยทรรศเถอะ เชื่อชั้น...เขาจะช่วยเราจัดการกับพวกติณชาติ ตอนเธอถูกขังอยู่ นังเกล้ามาศมันให้ท่าต๊ะต่างๆ นานา ต๊ะกำลังหลงเสน่ห์มัน พวกเราจะร่วมมือจัดการกับมัน พวกมันจะไม่เหลืออะไรเลยเหมือนที่มันทำไว้กับเธอไงล่ะริ้วทอง”
ริ้วทองนิ่งคิดไปนิดนึงแล้วยอมปล่อยมือจากทรรศนะ ร่างทรรศนะร่วงลงกับพื้น ...หายใจเข้าเต็มปอดและไอค่อกแค่ก ลมพัดนิ่งสงบไป
ทรรศนะกับสวิตาเข้ามาในรถ ทรรศนะคลำที่รอบคอตัวเองที่เพิ่งถูกริ้วทองบีบมา “ทำไมคุณไม่บอกผมว่าเพื่อนคุณที่คุณพูด คือผี”
“ชั้นบอกแล้วจะได้อะไรขึ้นมา”
“ถ้าผมรู้ ผมก็จะไม่ยุ่งไงล่ะ !”
“แน่ใจเหรอว่าจะไม่ยุ่ง ชั้นจะบอกให้นะ...คุณอนรรฆน่ากลัวกว่าผีซะอีก” ทรรศนะเถียงไม่ออก “อย่าปอดแหกไปหน่อยเลยน่า เราเป็นพวกริ้วทอง ริ้วทองไม่ทำร้ายเราหรอก”
ทรรศนะมองไปรอบๆ “แล้วนี่ริ้วทองอยู่ไหน ตามเรามาด้วยหรือเปล่า”
“เปล่า ริ้วทองไปจัดการปิดปากนังตัวดีให้ชั้น”
“นังตัวดี ใคร?”
ยามกลางคืนที่บ้านอินทวงศ์ ...เสียงหมาหอนทำให้บรรยากาศน่ากลัว สร้อยดาวนอนหลับ สร้อยทองนอนอยู่ข้างๆ