บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 29

วังศุภมาศ หมอใช้หูฟังตรวจร่างกายของหม่อมเจ้าดิเรกที่นอนสลบอยู่บนเตียง หม่อมเจ้าหญิงรัมภา หม่อมเจ้าหญิงถมยา เจิม คนใช้ของวังศุภมาศอยู่ด้วย หม่อมเจ้าหญิงถมยาร้องไห้สะอึกสะอื้นเป็นห่วงลูกชาย หม่อมเจ้าหญิงรัมภาจับมือปลอบใจ หมอลดหูฟังลง   

“ดิเรกเป็นอย่างไรบ้าง” 

“เชิญด้านนอกเถิดกระหม่อม” หมอเดินนำหม่อมเจ้าหญิงถมยาให้เดินห่างออกมาจากเตียงของหม่อมเจ้าดิเรกเพราะไม่อยากให้หม่อมเจ้าดิเรกได้ยิน หม่อมเจ้าหญิงรัมภาตามมาด้วย “อาการของท่านชายไม่สู้ดีเลยกระหม่อม อุณหภูมิพระวรกายขึ้นสูง พระหทัยเต้นช้า ความดันต่ำ”   

“ดิเรกจะรอดปลอดภัยใช่ไหม”

หมอหนักใจ ตอบเลี่ยง “กระหม่อมจะทำหน้าที่ของตัวเองอย่างสุดความสามารถ แล้วกระหม่อมจะมาถวายพระโอสถให้ทุกวัน กระหม่อมขอทูลลา” หมอยกมือไหว้  แล้วหันไปเก็บกระเป๋าเดินออกไปจากห้อง คนใช้หญิงเป็นคนออกไปส่ง  

หม่อมเจ้าหญิงถมยาเดินเข้าไปดูสภาพของหม่อมเจ้าดิเรกใกล้ๆ “โถ...ดิเรก ทำกรรมอะไรมา ถึงต้องมาถูกคนใจชั่วทำร้าย” 

หม่อมเจ้าดิเรกสะลึมสะลือขึ้น หม่อมเจ้าหญิงรัมภาหันไปเห็น “เจ้าพี่ !” หม่อมเจ้าหญิงรัมภากับหม่อมเจ้าหญิงถมยาเข้าไปใกล้   

หม่อมเจ้าดิเรกเสียงแหบพร่า “น้องรัมภา...” หม่อมเจ้าหญิงถมยากลั้นร้องไห้ไม่ไหว เดินเลี่ยงออกไปเพื่อร้องไห้ หม่อมเจ้าหญิงรัมภาต้องทำเข้มแข็ง “พี่เป็นอะไร ทำไมท่านแม่ต้องร้องไห้”

“เจ้าพี่ไม่สบายค่ะ ท่านน้าก็เป็นห่วงเป็นธรรมดา แต่หมอมาตรวจแล้ว อีกไม่นานเจ้าพี่ก็จะหายดี เจ้าพี่นอนพักให้สบายเถิดค่ะ ไม่ต้องกังวลสิ่งใดทั้งสิ้น น้องจะอยู่คอยดูแลเจ้าพี่เอง”  

หม่อมเจ้าดิเรกปรือตาหลับลง หม่อมเจ้าหญิงรัมภาดึงผ้าห่มขึ้นห่มให้ และมองเขาอย่างห่วงใย    

วังติณชาติ เสด็จฯ ถามนายชดที่นั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นด้วยสีหน้าไม่สบายใจ “เอ็งได้แวะไปดูที่คลับหรือยัง”   

“ไปมาแล้วกระหม่อม ไม่มีใครเห็นท่านชายอรรถมาสามสี่วันแล้ว”   

หม่อมเจ้าหญิงรัมภากับเจิมเพิ่งเดินเข้ามาได้ยินที่เสด็จฯ พูดพอดี    

เสด็จฯหงุดหงิดและเป็นห่วง “หายหัวไปไหนของมัน ..เอ็งจะไปทำอะไรก็ไปทำเถิด”