บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 29 หน้า 5
ริ้วทองยกมือไหว้ที่เก็บกระดูกของนายรวยและนางรื่น “พ่อจ๋า..แม่จ๋า...ช่วยคุ้มครองพี่ปรุงด้วยนะจ๊ะ”
ทันใดนั้นเจิมเดินกร่างเข้ามา “ไอ้ปรุงมุดหัวอยู่ที่ไหน”
ริ้วทองสะดุ้งตกใจ “วันหลังจะเข้าเรือนคนอื่น หัดมีมารยาทบ้าง”
“เรือนนี้เป็นเรือนของเจ้านายชั้น ถ้าพวกท่านไม่อยู่ในนี้ ชั้นก็ไม่จำเป็นต้องมีมารยาทกับใครหน้าไหนทั้งสิ้น..ไอ้ปรุงอยู่ไหน เสด็จฯ รับสั่งให้เข้าเฝ้าเดี๋ยวนี้”
“พี่ปรุงไม่อยู่ ไปเยี่ยมญาติที่นครสวรรค์”
“เยี่ยมญาติ ?! ไอ้ปรุงมันเป็นกำพร้า มันจะมีญาติได้ยังไง”
“ญาติชั้นก็เหมือนญาติพี่ปรุง”
“แล้วทำไมเอ็งไม่ไปด้วย”
“ชั้นไม่สบาย เดินทางไกลไม่ไหว” ริ้วทองหลอกถาม “ทำไม...พี่ปรุงไปก่อเรื่องอะไรไว้”
“ไม่ใช่ธุระกงการของเอ็ง...อย่าแส่” เจิมหมุนตัวกลับไป ขณะที่ริ้วทองมองตามอย่างครุ่นคิด
หม่อมเจ้าหญิงรัมภาประคองหม่อมเจ้าหญิงภรณีเดินเข้ามาในวังเพื่อจะไปพบกับเสด็จฯ บัวเดินตามมาข้างหลัง
แต่ขณะที่กำลังจะเข้าไปข้างใน ก็ได้ยินเสียงเจิมทูลกับเสด็จฯ
“อะไรนะนังเจิม ไอ้ปรุงน่ะเรอะไปแล้ว”
“มังคะ...มันไปนครสวรรค์ นังริ้วทองบอกหม่อมชั้นเช่นนั้น”
“ดี งั้นก็ส่งข่าวไปบอกมันว่าไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีก”
“เพคะ...”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีอึ้ง น้ำตาไหลพราก แล้วหันหลังเดินออกไป
หม่อมเจ้าหญิงภรณีเข้ามายืนพิงเสาน้ำตาไหลพรากๆ ไม่โวยวาย ไม่ฟูมฟาย “ปรุงไปแล้ว...”
“พี่หญิงฟังน้องนะคะ พี่หญิงต้องทำใจให้สงบ ถ้าท่านพ่อรู้ว่าพี่หญิงเป็นเช่นนี้ จะไม่เป็นผลดีต่อทั้งพี่หญิงและปรุง ท่านพ่อจะไม่มีวันให้อภัยพี่หญิงอีกเลย”
“แต่พี่ไม่อยากให้ปรุงไป”
“พี่หญิง... ถ้าปรุงเป็นคนดี เขาจะต้องหาหนทางเพื่อกลับมารับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำไว้...เชื่อน้องนะคะพี่หญิง”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีถึงค่อยร้องไห้โฮออกมาในอ้อมกอดของรัมภา...สักพักจึงเอ่ยทั้งน้ำตาว่า “พี่จะรอปรุง พี่เชื่อว่าปรุงจะกลับมาหาพี่”
หม่อมเจ้าหญิงรัมภากอดปลอบพี่สาวด้วยสีหน้าไม่สบายใจ
หม่อมเจ้าหญิงรัมภายืนครุ่นคิด มองออกไปทางหน้าต่าง เจิมนั่งอยู่ที่พื้นด้วย
“ท่านหญิงมังคะ ตอนนี้ไอ้ปรุงไปแล้วก็เหลือแต่นังริ้วทอง เราจะจัดการกับมันอย่างไรดี”