บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 29 หน้า 3
ริ้วทองกังวลแต่ใจดีสู้เสือ “ไม่หรอกพี่ปรุง...พี่ปรุงต้องเข้มแข็งเข้าไว้ อาจจะไม่มีใครนึกถึงเราด้วยซ้ำ เพราะว่าท่านชายมีนิสัยอันธพาล มีเรื่องกับคนอื่นไปทั่ว ทุกคนต้องคิดว่าอาจเป็นฝีมือคนอื่นที่ท่านชายไปมีเรื่องก็ได้”
“แต่เราสองคนก็เพิ่งมีเรื่องกับท่านชายอรรถ ถ้าพวกเขาพบศพท่านชายอรรถอยู่ไม่ไกลจากเรือนเราอย่างไรเราก็ไม่รอด”
ริ้วทองกลัว แต่ต้องทำเป็นเข้มแข็ง “เราต้องรอดพี่ปรุง ชั้นมั่นใจ หรือถ้ามันจะเกิดอะไรขึ้น ชั้นเป็นถึงสะใภ้ของงงศุภมาศ ท่านชายดิเรกต้องคิดหาทางช่วยเราได้เป็นแน่”
“ใช่...เอ็งเป็นถึงสะใภ้ศุภมาศ เอ็งไม่สมควรจะแปดเปื้อนให้ใครติฉินนินทา”
“พี่ปรุงคิดจะทำอะไร”
“พี่จะหนี”
ริ้วทองตกใจ “หนี !? แต่ถ้าพี่หายตัวไป คนเขาจะยิ่งสงสัย”
“ให้พวกเขาสงสัยพี่คนเดียว เอ็งจะได้ไม่ต้องเดือดร้อน”
ริ้วทองร้องไห้ “ไม่เอา...ชั้นไม่ให้พี่ปรุงไป”
“พี่เคยสัญญากับพ่อรวยแม่รื่นไว้ว่าจะดูแลเอ็ง ถ้าพี่ปล่อยให้เอ็งติดคุกติดตารางไปกับพี่ พ่อกับแม่จะนอนตายตาหลับได้ยังไง อีกไม่กี่วัน...คนที่วังศุภมาศจะมารับเอ็งไปแล้ว เอ็งก็ไปอยู่กับพวกเขา แล้วถ้าพี่โชคดีหนีรอดไปได้ พี่จะไปหาเอ็งที่วังศุภมาศเอง”
ริ้วทองไม่สบายใจ
หม่อมเจ้าหญิงรัมภากับเจิมกำลังเดินลงมาจากชั้นบนเพื่อไปหาหม่อมเจ้าหญิงภรณี เจอบัวเดินถือถาดข้าวสวนมา
“พี่หญิงณีเป็นอย่างไรบ้างบัว”
“ท่านหญิงไม่ยอมเสวยอะไรเลยตั้งแต่เมื่อวานแล้วเพคะ”
หม่อมเจ้าหญิงรัมภาไม่สบายใจ คิดที่จะไปขอพ่อให้ปล่อยพี่สาว
เสด็จฯ เอ่ยถามหม่อมเจ้าหญิงรัมภา “หญิงมีธุระอะไรกับพ่อหรือเปล่า ถึงแห่กันเข้ามา”
“หญิงอยากทูลขอประทานอนุญาตให้ท่านพ่อปล่อยพี่หญิงณี พี่หญิงสำนึกในความผิดของตัวเองแล้ว”
“หญิงณีบอก หรือลูกพูดแทนเอง”
“หญิงรู้จักพี่หญิงดี พี่หญิงรักท่านพ่อมาก ตอนนี้พี่หญิงณีก็รู้แล้วว่าท่านพ่อกริ้วมาก พี่หญิงณีไม่มีทางมีความสุขได้เป็นแน่ ท่านพ่อเมตตาพี่หญิงเถิดนะเพคะ”
เสด็จฯ นิ่งคิดไปนิด ก่อนตอบว่า “ก็ได้...” หม่อมเจ้าหญิงรัมภา เจิม บัวดีใจกัน “ที่พ่อยอมเพราะพ่อเห็นแก่ลูกนะหญิงรัมภา ช่วงนี้ลูกไม่สบายใจเรื่องดิเรกป่วย ไหนจะเรื่องอรรถรัตน์อีก พ่อไม่อยากให้มีเรื่องอื่นมารบกวนจิตใจลูกอีก”
หม่อมเจ้าหญิงรัมภายกมือไหว้ “ขอบพระคุณเพคะที่เมตตาหญิง”