บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 14

ภรณีจำได้ว่าอินทวงศ์หน้าเหมือนหม่อมเจ้าดิเรกจึงย่อตัวลงกับพื้นกำลังจะก้มกราบเท้าอินทวงศ์ที่กำลังประคองร่างเกล้ามาศ   

“ท่านทวด! อย่าครับท่านทวด” อินทวงศ์ร้องห้ามพร้อมกับย่อตัวจับมือหม่อมเจ้าหญิงภรณี    

หม่อมเจ้าหญิงภรณีเห็นหน้าอินทวงศ์ถนัดตาก็ยิ่งคร่ำครวญ “เจ้าพี่ดิเรก! จ้าพี่หายไปไหนมาคะ  ทำไมไม่มาที่นี่บ้างเจ้าพี่รู้หรือยังคะว่าน้องรัมภาตายแล้ว ทุกคนทิ้งน้องกันไปหมด” หม่อมเจ้าหญิงภรณีร้องไห้โฮ เพราะใจถวิลหาไปถึงปรุงชายคนรักที่หายไปจากชีวิตของเธอ หม่อมเจ้าหญิงภรณีทำท่าจะร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ  

เกล้ามาศขยับเข้าไปใกล้ จับมือผู้เป็นย่าทวดมาลูบปลอบใจ “ท่านทวดขา ท่านทวดอย่าร้องไห้เลยนะคะ”   

หม่อมเจ้าหญิงภรณีเงยหน้าขึ้นมองเกล้ามาศ ใบหน้าของเกล้ามาศอยู่ในระยะประชิด หม่อมเจ้าหญิงภรณีตกตะลึง “น้องรัมภา!” เธอผลักเกล้ามาศออก “น้องรัมภาตายไปแล้ว น้องรัมภาเป็นผี !” เกล้ามาศจะขยับเข้าไปหา หญิงชรายิ่งขยับถอย “ไป! ไปให้พ้น! น้องรัมภาอย่ามาหลอกพี่ พี่เป็นพี่สาวของน้องนะ”   

คำพูดสุดท้ายเหมือนกับคำพูดในเหตุการณ์ที่ทำให้หม่อมเจ้าหญิงภรณีตกใจสุดขีด เหตุการณ์ครั้งนั้นแว่บกลับเข้ามาในหัว

“น้องรัมภา น้องรัมภาจะทำอะไรพี่ พี่เป็นพี่สาวของน้องนะ”

หม่อมเจ้าหญิงรัมภาก้าวเข้าไปจะแทงผู้เป็นพี่สาว แต่หม่อมเจ้าหญิงภรณีหลบทัน หม่อมเจ้าหญิงรัมภาสะบัดหน้าไปหาหม่อมเจ้าหญิงภรณี หญิงสาวตกใจสุดขีด !

หม่อมเจ้าหญิงภรณีหลงไปว่าตัวเองยังอยู่ในเหตุการณ์นั้น เธอลุกขึ้นและคว้าแขนอินทวงศ์ “เจ้าพี่หนีเร็ว! น้องรัมภาเป็นบ้าไปแล้ว!”   

“ท่านทวดขา ท่านทวดใจเย็นๆค่ะ นี่มาศเองค่ะท่านทวด”    

“ไป! ไปให้พ้น! ไป !!!” หม่อมเจ้าหญิงภรณีปล่อยมือจากอินทวงศ์แล้ววิ่งหนีไปตรงบริเวณที่มีน้ำข้าวต้มหกอยู่บนพื้น    

“ท่านทวดอย่าไปตรงนั้น !”   

แต่ไม่ทันแล้ว หม่อมเจ้าหญิงภรณีวิ่งหนีไปเหยียบน้ำข้าวต้มบนพื้นลื่นอย่างแรง “กรี๊ดดดดด!” หญิงชราล้มฟาดลงกับพื้น   

เกล้ามาศ อินทวงศ์ นุชตกใจสุดขีด “ท่านทวด !!!!” 

หม่อมเจ้าหญิงภรณีสลบ