บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 14 หน้า 4
ริ้วทองร้องต่อ “ครานี้สิพบชาย วรรูปวิเศษวิศาล ใจวาบและหวามปาน ฤดินั้นจะโลดจะลอย”
นายรวยกับนางรื่นหยุดเล่นดนตรีเพราะจะเข้าสู่บทพูด
นายรวยเอ่ย “พระชัยเสนได้ยินนางมัทธารำพันรักถึงตน จึงกล่าวว่า...พี่นี้ดีใจยิ่งนักที่เจ้าก็มีใจให้กับพี่เช่นกัน” นายรวยเริ่มพูด
ปรุงเล่นตามบท “พี่นี้ดีใจนักที่เจ้าก็มีใจให้กับพี่เช่นกัน”
ริ้วท้องย้อน “หม่อมฉันเคยได้ยินว่าผู้ชายเมื่อยามรักก็พูดได้ราวกับมีลายลิ้น”
“ถ้าพี่มีหลายลิ้น ทุกๆลิ้นของพี่ก็ล้วนแต่รุมบอกรักน้องมัทนา”
“หากพระองค์ทรงดำรัสคำปฏิญญาณ หม่อมฉันก็จะจงรักและภักดีต่อพระองค์แต่เพียงผู้เดียว”
“เช่นนั้นพี่ก็ยินดี”
องค์หญิงดวงใจปรบมือชื่นชม “เชิดได้ดี ป้าไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมดิเรกถึงชื่นชมหุ่นกระบอกคณะนี้ให้ป้าฟังทุกวัน”
หม่อมเจ้าดิเรกชวน “เสด็จป้าร่วมแสดงด้วยนะคะ”
“ไม่ไหวกระมัง ยากเหลือเกิน”
ริ้วทองเอ่ย “ท่านชายดิเรกทูลว่าฝ่าบาทมีพระปรีชาสามารถด้านการรำอยู่แล้ว ก็จะช่วยให้เชิดหุ่นกระบอกได้ง่ายขึ้นเพคะ”
“ลองเชิดดูก่อนเถิดเพคะ ริ้วทองเอาหุ่นไปถวายฝ่าบาทสิ” นางรื่นบอกลูก ริ้วทองจึงคลานเข่าเอาหุ่นกระบอกเข้าไปให้องค์หญิงดวงใจ แต่ริ้วทองเหยียบผ้าถุงตัวเองทำให้เกือบล้ม
“ริ้วทอง !” หม่อมเจ้าดิเรกปราดเข้าไปประคองริ้วทอง ทั้งสองสบตาหวานให้กันแว่บนึง
หม่อมเจ้าหญิงถมยามองอยู่ด้วยสีหน้าไม่พอใจ !
ริ้วทองเดินถือกล่องใส่ส่วนประกอบของหุ่นกระบอกจะเอาไปเก็บในรถ
คนใช้เข้ามาเรียก “ริ้วทอง หม่อมถมยาเรียกพบ”
ริ้วทองแปลกใจ
ริ้วทองเปิดประตูเข้ามาในห้อง หม่อมเจ้าหญิงถมยานั่งอยู่บนเก้าอี้ ริ้วทองคุกเข่าลงตรงหน้า
“หม่อมมีสิ่งใดให้หม่อมชั้นรับใช้หรือเพคะ”
“ตกลงว่าจะแสดงหุ่นกระบอกเรื่องอะไร”
“เรื่องมัทนะพาธาเพคะ เพราะเป็นเรื่องที่พระองค์หญิงทรงโปรด”
หม่อมเจ้าหญิงถมยาพยักหน้ารับแล้วถาม “เธอมีผ้าตัดมางานของเจ้าพี่หรือยัง”
“ยังเพคะ”