บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 14 หน้า 2
ในอดีต หม่อมเจ้าหญิงภรณีโพล่งถาม “เจ้าพี่จะขอคณะหุ่นกระบอกไปแสดงที่วังศุภมาศ !?”
หม่อมเจ้าดิเรกอธิบาย “จ้ะ งานวันคล้ายวันประสูติของเสด็จป้าปีนี้ อยากจะให้มีการแสดงมหรสพที่เสด็จป้าโปรด เสด็จป้าจะได้คลายความทุกข์เรื่องที่ท่านลุงเสียไป ชายก็เลยเป็นตัวแทนของวังศุภมาศมาขออนุญาตจากเสด็จฯครับ”
“ลุงไม่ได้เป็นผู้ดูแลคณะหุ่นกระบอกแล้ว ต้องถามชายอรรถ”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีบอก “พี่อรรถไม่อยู่ออกไปคลับตั้งแต่เช้า ถ้าพี่อรรถกลับมาน้องจะถามพี่อรรถให้”
เสด็จฯ ดุ “กว่าชายอรรถจะกลับก็ค่ำมืด จะไปรอให้เสียเวลาทำไม คนอื่นเขาไม่ได้มีเวลาว่างเหมือนตัวเองดอกนะหญิงณี” หม่อมเจ้าหญิงภรณีก้มหน้า “ลุงไม่อยากตัดสินใจแทนชายอรรถ ชายดิเรกก็รู้ว่าชายอรรถเป็นอย่างไร “เอาอย่างนี้ชายอรรถเกรงใจหญิงรัมภาที่สุด หญิงรัมภาตัดสินใจแทนชายอรรถไปแล้วกัน”
เจิมซึ่งมีใบหน้าบอบช้ำจากการถูกริ้วทองตบปราดเข้าไปเกาะขาหม่อมเจ้าหญิงรัมภา “ท่านหญิงมังคะ โอ๊ย!” เจิมหยุดพูดเพราะเจ็บที่แผลบนหน้า หม่อมเจ้าหญิงรัมภาก้มลงไปสบตากับเจิม เจิมส่ายหน้าห้าม แต่หม่อมเจ้าหญิงรัมภามีสีหน้าเรียบนิ่งยากจะรู้ว่าเธอจะตัดสินใจอย่างไร
หม่อมเจ้าหญิงรัมภาหันกลับมาถามหม่อมเจ้าดิเรก “ในพระนครมีคณะหุ่นกระบอกอื่นอีกถมเถ ทำไมเจ้าพี่จะต้องเจาะจงเลือกคณะนายรวยคะ”
“เพราะว่าไม่มีคณะไหนแสดงหุ่นกระบอกได้สนุกเท่าคณะนายรวย”
“เจ้าพี่เคยดูหมดทุกคณะแล้วหรือคะ ถึงกล้าตัดสินเช่นนั้น”
“ถ้าพี่พบสิ่งที่ดีแล้ว พี่จะไม่เสียเวลาไปเลือกหาอีก”
หม่อมเจ้าหญิงรัมภาอึ้ง! สายตาที่มองหม่อมเจ้าดิเรกนั้นเจ็บช้ำเหลือเกิน แล้วหม่อมเจ้าหญิงรัมภาก็ตัดสินใจเอ่ยขึ้นว่า “ถ้าเจ้าพี่มั่นใจมากเช่นนี้ หญิงก็คิดว่าพี่อรรถจะไม่ขัดข้อง”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีกับเจิมมองหม่อมเจ้าหญิงรัมภาอย่างคาดไม่ถึง!
หม่อมเจ้าหญิงรัมภาเดินหน้าบึ้งตึงมาตามทางมุ่งหน้าไปที่ห้องนอนตัวเอง เจิมเดินตามหลังมา พูดไปก็ซี๊ดปากเจ็บแผลไป “ท่านหญิงยอมทำไมมังคะ! ปล่อยให้นังริ้วทองเข้าออกวังศุภมาศก็เหมือนยื่นเทียนไปใกล้เปลวไฟ นังริ้วทองมันจะยิ่งได้ใจ ท่านหญิงก็เห็นว่ามันทำสิ่งใดกับหม่อมชั้น”
หม่อมเจ้าหญิงรัมภาคิดอะไรได้ จึงหยุดเดิน หันไปมองบาดแผลบนใบหน้าของเจิม “เจิมไปแต่งตัว ออกไปข้างนอกกับหญิง”
“ไปไหนหรือมังคะ”
“วังศุภมาศ!” เจิมแปลกใจ ส่วนหม่อมเจ้าหญิงรัมภาหน้านิ่งแต่แววตาแข็งกระด้างอย่างคนที่โกรธจัด !