บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 14 หน้า 5

หม่อมเจ้าหญิงถมยาหันไปหยิบพับผ้าแพรสีเรียบ “ชั้นให้ เหมาะสมกับเธอดี”        

“ขอบพระทัยเพคะ” 

ถึงผ้าจะสีเรียบแต่ก็ดูสวยมากสำหรับสาวบ้านนอกอย่างริ้วทอง ริ้วทองคลานเข่าเข้าไปรับผ้ามาจากหม่อมเจ้าหญิงถมยา แล้วถอยกลับไปนั่งดูผ้าด้วยหัวใจพองโต...เข้าใจไปว่าหม่อมเจ้าหญิงถมยาเอ็นดูตน 

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น คนใช้เปิดประตูเข้ามานั่งคุกเข่ารายงานถมยา “ท่านหญิงรัมภาเสด็จมาถึงแล้วเพคะ” 

ริ้วทองตะลึง หันขวับไปมองที่ประตู! หม่อมเจ้าหญิงรัมภาก้าวเข้ามาในห้องพร้อมรอยยิ้มให้หม่อมเจ้าหญิงถมยา แต่พอเห็นว่าริ้วทองนั่งอยู่ด้วย...รอยยิ้มก็หายไป...แต่มองด้วยหางตาอย่างดูถูก ริ้วทองหลบสายตาหม่อมเจ้าหญิงรัมภา คนใช้ออกไป ในห้องเหลือเพียงสามคน...บรรยากาศในห้องอึมครึมน่าอึดอัด   

หม่อมเจ้าหญิงรัมภายกมือไหว้  “ท่านป้าเรียกหญิงมา มีสิ่งใดหรือคะ” 

“ป้ามีผ้าจะให้หญิงเอาไปตัดชุดใส่วันงานของเจ้าพี่ดวงใจ”   

หม่อมเจ้าหญิงถมยาหยิบพับผ้าที่วางอยู่บนโต๊ะ เป็นผ้าผืนสวยงาม ปักลวดลายวิจิตร ต่างจากผ้าในมือริ้วทองอย่างสิ้นเชิง “ผ้าผืนนี้ป้ารักมาก ตอนแรกตั้งใจจะเก็บไว้ใส่วันแต่งงานของดิเรก แต่ป้าคิดว่าเหมาะสมกับหญิงรัมภามากกว่า ดูสิ...สีผ้าขับกับสีผิว หญิงรัมภาใส่แล้วจะต้องงดงามสมกับเป็นที่เป็นคู่หมั้นคู่หมายของชายดิเรก   เธอเห็นด้วยไหมริ้วทอง”  ริ้วทองอึ้ง ยังไม่ทันตอบ หม่อมเจ้าหญิงถมยาก็ถามต่อ “ไม่ได้ยินที่ชั้นถามหรือริ้วทอง เธอเห็นด้วยกับชั้นหรือไม่ ว่าไม่มีใครเหมาะสมกับชายดิเรกเท่าหญิงรัมภาอีกแล้ว”  

ริ้วทองอย่างอดทน “เพคะ” 

หม่อมเจ้าหญิงรัมภามองริ้วทองและยิ้มในหน้าด้วยความสะใจ       

คนใช้เดินเข้ามาพร้อมกับถาดแก้วน้ำ แล้วจะออกไป แต่หม่อมเจ้าหญิงถมยาห้าม “อย่าเพิ่งไป เอาผ้าไปแจกกัน”  

หม่อมเจ้าหญิงถมยาเปิดผ้าที่ใช้คลุมพับผ้าแพรที่เหมือนของริ้วทองทุกประการ “กำชับทุกคนด้วยว่าวันงานของเจ้าพี่ ทุกคนจะต้องนุ่งผ้าที่ชั้นให้เท่านั้น จะได้ดูดีสมกับเป็น "คนรับใช้" ของวังศุภมาศ”  

ริ้วทองอึ้ง! แน่ใจแล้วว่าตัวเองโดนเล่นงานเข้าแล้ว  มือริ้วทองจิกกำแน่นอย่างโกรธจัด ! 

ที่เรือนพักคณะนายรวย ห่อผ้าที่ถมยาให้ริ้วทองถูกปาลงพื้น ริ้วทองเอาเท้าเหยียบย่ำไปบนผ้าด้วยความโกรธแค้น   จนสาแก่ใจ “พวกแกจะได้เห็น ว่าชั้นต่างหากที่เหมาะสมกับท่านชายดิเรก !” 

วันต่อมา ที่เรือนพักคณะนายรวย ริ้วทองช่วยยกกล่องใส่หุ่นกระบอกออกมาจากบ้าน รวยกับรื่นช่วยกันด้วย หม่อมเจ้าดิเรกเดินยิ้มเข้ามา 

“ท่านชาย!” รวย รื่นรีบยกมือไหว้ 

หม่อมเจ้าดิเรกรับไหว้ “พร้อมกันหรือยัง  ชั้นมารับไปซ้อมหุ่นกระบอกที่วัง”  

รวยกับรื่นยิ้ม แต่ริ้วทองพูดหน้าตึงๆ “พ่อจ๊ะ แม่จ๊ะ วันนี้ชั้นไม่ไปนะ ชั้นไม่ค่อยสบาย อยากนอนพักวัน” ริ้วทองเดินออกไปโดยที่ไม่มองหม่อมเจ้าดิเรกเลยสักนิด หม่อมเจ้าดิเรกมองตามอย่างไม่สบายใจ