บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 1 หน้า 3

“มึงหนีกูไม่พ้นหรอก !” หม่อมเจ้าหญิงรัมภาปราดเข้าไปจิกผมของริ้วทองแล้วกระชากเหวี่ยงไปด้านหนึ่ง 

ริ้วทองล้มลงหัวกระแทกพื้น เกิดอาการมึน ตาปรือ เกือบจะหมดสติ หม่อมเจ้าหญิงรัมภาก้าวเข้ามายืนตรงหน้าริ้วทอง  

“หม่อมชั้นกราบแล้วเพคะ อย่าทำร้ายหม่อมชั้นเลย หม่อมชั้นสัญญาว่าจะหนีไปให้ไกล จะไม่กลับมาเหยียบที่วังติณชาตินี้อีกเลย หม่อมชั้นจะไม่เอาอะไรติดตัวไปเลย ยกเว้นกำไลวงนี้วงเดียวเท่านั้น ขอให้หม่อมชั้นเถอะนะเพคะ”   

หม่อมเจ้าหญิงรัมภามีสีหน้าอ่อนลงแล้วลุกขึ้นจากร่างของริ้วทอง ริ้วทองประคองตัวเองลุกขึ้นแต่ลุกได้ยากลำบากเพราะเจ็บแผลที่ท้อง หม่อมเจ้าหญิงรัมภาจึงยื่นมือให้ริ้วทอง ริ้วทองเงยหน้ามองอย่างหวั่นใจ  แต่เธออยู่ในสภาวะเป็นรองไม่สามารถปฏิเสธรัมภาได้  ริ้วทองจำต้องยอมยื่นมือไปจับมือรัมภา...ซึ่งเป็นมือข้างที่ใส่กำไลไว้  

หม่อมเจ้าหญิงรัมภาแสยะยิ้มที่มุมปาก พร้อมกับบีบมือริ้วทองแน่นจนริ้วทองตกใจ “ท่านหญิง ท่านหญิงจะทำอะไร !” 

หม่อมเจ้าหญิงรัมภาไม่ตอบ แต่ฟันมีดลงไปที่ข้อมือของริ้วทอง มือของริ้วทองที่มีกำไลติดค้างอยู่ที่มือของหม่อมเจ้าหญิงรัมภา พร้อมๆ กับเสียงฟ้าผ่าเปรี้ยงดังสนั่นหวั่นไหว  ริ้วทองกรีดร้องดังลั่น !   

หม่อมเจ้าหญิงภรณีถือร่มเดินเร็วๆ วิ่งเข้าไปในตัวตำหนัก เสียงริ้วทองกรี๊ดแว่วๆ หญิงสาวหยุดแล้วหันไปทางเสียงที่ลอยมา หม่อมเจ้าหญิงภรณีแปลกใจ  “เสียงใคร ?” 

ริ้วทองจับมือกุมที่ข้อมือถูกตัดขาดและดิ้นทุรนทุรายอย่างเจ็บปวด ริ้วทองไปชนร่างของหม่อมเจ้าหญิงรัมภากระเด็นล้มลง มือของริ้วทองที่อยู่ในมือของหม่อมเจ้าหญิงรัมภากระเด็นลอยไปตกพื้นตรงหน้าเท้าของหม่อมเจ้าหญิงภรณีที่เดินกางร่มเข้ามาพอดี   

หม่อมเจ้าหญิงภรณีไม่แน่ใจว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคืออะไร จึงย่อตัวหยิบขึ้นมาดู...แล้วพบว่ามันคือมือคนที่มีกำไลมาศติดคา“มือ !!!!” หม่อมเจ้าหญิงภรณีกรี๊ดดดดดดดด แล้วโยนมือของริ้วทองทิ้งไปตกลงในพุ่มไม้ห่างออกไป แล้วถึงหันไปเห็นริ้วทองไม่มีมือข้างขวานอนกองอยู่กับพื้น หม่อมเจ้าหญิงรัมภายืนถือมีด   

“ท่านหญิงณี...ช่วยริ้วด้วย...”

“น้องรัมภา! น้องรัมภาทำอะไรริ้วทอง”   

“ใครยุ่งกับเรื่องของกู มันต้องตาย!” 

“น้องรัมภา น้องรัมภาจะทำอะไรพี่ พี่เป็นพี่สาวของน้องนะ”

หม่อมเจ้าหญิงรัมภาก้าวเข้าไปจะแทงหม่อมเจ้าหญิงภรณี แต่เธอหลบทัน แล้ววิ่งหนีออกไป