บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 21

หม่อมเจ้าหญิงภรณีนั่งฟังเพลง "สังขารา" จากเครื่องเล่น  ทันใดนั้นเครื่องเล่นและหลอดไฟในห้องพร้อมใจกันดับพรึ่บ เธอเงยหน้าขึ้นมองหลอดไฟ “ไฟดับ” ประตูห้องเปิดออกเองช้าๆ หม่อมเจ้าหญิงภรณีหันไปมองที่ประตู “มาศ ?  มาศเหรอลูก?” 

“ชิชะพระองค์ดำรงราช มาหลงเล่นลูกสวาทน่าบัดสี” เสียงริ้วทองร้องเพลงดังขึ้นจากหน้าห้อง 

“ใคร? นั่นใคร?” หม่อมเจ้าหญิงภรณีลุกขึ้นเดินฝ่าความมืดไปที่ประตูพร้อมกับถาม “มาศหรือเปล่า? ประยงค์?  นุช ?  ใครมาร้องเพลงอยู่ตรงนั้น” หม่อมเจ้าหญิงภรณีก้าวพ้นผ่านประตู...มองไปรอบๆ แต่ไม่เห็นใคร ไฟที่โถงทางเดินกระพริบถี่ๆ ดูน่าเวียนหัว จนเธอต้องยกมือป้องหน้า  

“ถ้าเป็นพระตาเถรเณรชี ป่านฉะนี้จะต้องเป็นกองกลาง” เสียงร้องเพลงดังแว่วขึ้นอีก   

หม่อมเจ้าหญิงภรณีหันขวับไปทางเสียง เห็นเกล้ามาศยืนหน้านิ่งๆ อยู่ที่ปลายทางเดินและโบกมือเรียกช้าๆ หญิงชราแปลกใจ “มาศ..”

เกล้ามาศเปิดประตูห้องเข้ามา ประยงค์ พล นุชนั่งกอดกันอยู่ที่มุมห้องร้องกรี๊ดดังลั่นและร้องโวยวาย  

“มาศเองค่ะ เกิดอะไรขึ้นคะ ถึงร้องเสียงดังลั่นไปหมด”   

“เราถูกผีหลอกครับ” 

“ผี ?!”  

“ใช่ค่ะ เป็นผีผู้หญิงผมยาว ป้าจำได้..ป้าเคยเจอผีตัวนี้ยืนอยู่ที่ริมสระบัว ตั้งแต่ตอนที่คุณมาศกลับมาจากเมืองนอกใหม่ๆ ไม่คิดเลยว่าเขาจะยังวนเวียนอยู่แถวนี้”      

เกล้ามาศนึกได้ “ ริ้วทอง...” เธอหันขวับมองไปทางที่เดินมา “ ท่านทวด !” เกล้ามาศวิ่งออกไปจากห้องอย่างเร็ว   พวกคนใช้ตามเกล้ามาศออกไป   

เกล้ามาศเปิดประตูเข้ามาในห้องที่เปิดไฟสว่างเหมือนเดิม “ท่านทวดคะ” แต่ไม่พบหม่อมเจ้าหญิงภรณีอยู่ในห้อง   เกล้ามาศแน่ใจว่าเกิดเรื่องไม่ดีกับย่าทวดแน่นอนและต้องเกี่ยวกับริ้วทองด้วย “ริ้วทอง...” เกล้ามาศวิ่งออกไปจากห้อง 

พล ประยงค์ นุชได้ยินเสียงเกล้ามาศ จึงวิ่งเข้าไปในตึกใหญ่ เกล้ามาศวิ่งออกมาจากห้อง  แล้วเจอพล  ประยงค์  นุชวิ่งตามมาถึงพอดี เกล้ามาศสั่งน้ำเสียงเฉียบขาด “แยกย้ายกันตามหาท่านทวด !”