บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 21 หน้า 3

ริ้วทองมองเกล้ามาศอย่างโกรธ  แล้วปัดมือไปในอากาศ เกล้ามาศเหมือนถูกตบหน้า กระเด็นล้มลง ไอสำลักเลือดออก “อย่ามาสั่งกู! มึงมีหน้าที่ดูญาติมึงตายเท่านั้น”   

“ริ้วทองอย่า !!!!”   

ริ้วทองบีบคอหม่อมเจ้าหญิงภรณีแน่นขึ้นอีก ดวงตาของเธอแข็งกร้าว   

“หยุดสร้างกรรมเถิดริ้วทอง อาตมาขอบิณฑบาต”  เสียงพระปราบดังขึ้น

ริ้วทองพูดในอากาศ “พี่ปรุง!  พี่ปรุงอย่าห้ามชั้นอีก คราวนี้ชั้นจะไม่ยอมให้พี่ปรุงห้ามชั้นได้อีกแล้ว และชั้นจะทำให้พี่ปรุงเห็นว่าความแค้นของชั้นมันทำให้ชั้นทำอะไรได้บ้าง”  ริ้วทองจิกตาร้ายใส่หม่อมเจ้าหญิงภรณี    

หม่อมเจ้าหญิงภรณีใกล้จะขาดใจตาย  

พระปราบสวดมนต์ปากขมุบขมิบ  

ริ้วทองโดนแสงสีทองกระทบตัว “โอ๊ย!” ริ้วทองเจ็บปวด กระเด็นออกไป ร่างหม่อมเจ้าหญิงภรณีร่วงลงพื้น ไอสำลักค่อกแค่ก  

“ท่านทวดหนีไป !”       

หม่อมเจ้าหญิงภรณีลุกขึ้นวิ่งหนีออกไป  

“มึงจะหนีกูไปไหน !” ริ้วทองหายตัว 

เกล้ามาศรีบลุกวิ่งตามหม่อมเจ้าหญิงภรณีไป  

หม่อมเจ้าหญิงภรณีวิ่งกระเสือกกระสนหนีจนสะดุดก้อนหินล้มลงกับพื้น “โอ๊ย!” หญิงชราพยายามจะลุกขึ้น แต่ทว่าเธอลุกไม่ขึ้น เพราะเจ็บปวดที่ข้อเท้า ทันใดนั้นเสียงขู่ฝ่อของงูดังขึ้น หม่อมเจ้าภรณีเงยหน้ามองแล้วพบงูเห่าตัวมะเมื่อม  แผ่แม่เบี้ยอยู่ข้างหน้า เธอช็อคตกใจสุดขีด “งู !” 

พระปราบลืมตาขึ้นอย่างปลงตก “สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม อาตมาช่วยห้ามกรรมไม่ให้ตามสนองโยมไม่ได้”   

หม่อมเจ้าหญิงภรณีนั่งกองกับพื้น หวาดกลัวงู    

ริ้วทองปรากฏตัวขึ้น สีหน้าชะงักอย่างคาดไม่ถึงไปนิดนึงเมื่อเห็นงู ก่อนจะหัวเราะลั่น “ฮ่าๆๆ  ใครหน้าไหนก็ช่วยมึงไม่ได้แล้วอีหญิงณี ! มึงต้องทุกข์ทรมานตายเหมือนพ่อแม่ของกู !”

หม่อมเจ้าหญิงภรณีนั่งนิ่งๆ มองงูด้วยน้ำตาด้วยความหวาดกลัวและปลงตก   

เกล้ามาศวิ่งตามเข้ามา เห็นงูอยู่ตรงหน้าหม่อมเจ้าหญิงภรณี “ท่านทวด !” 

เกล้ามาศจะวิ่งเข้าไปหาหม่อมเจ้าหญิงภรณี ริ้วทองจิกตามองไปที่เกล้ามาศ ขาเกล้ามาศจึงก้าวไม่ออก เกล้ามาศพยายามเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ “ริ้วทองปล่อยชั้น ชั้นจะช่วยท่านทวด !”