บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 21 หน้า 5

รถอินทนิลขับเข้ามาจอด เธอเปิดประตูลงจากรถ  แต่แปลกใจที่ไม่มีคนใช้มารับสักคน “พล นุช ประยงค์ หายไปไหนกันหมด”  อินทนิลกำลังจะเดินเข้าบ้าน แต่หันไปเห็นเกล้ามาศยืนหัวเราะสนุกสนานแต่ดูน่าขนลุกอยู่ในมุมมืดของสวน “มาศ!? มาศไปยืนทำอะไรตรงนั้น” เกล้ามาศไม่ตอบ ยังคงหัวเราะคิกคัก แล้ววิ่งออกไปทางสวน “มาศ มาศจะไปไหน” อินทนิลรีบเดินตามเกล้ามาศไป 

อินทนิลเดินแหวกพุ่มไม้เข้ามา..เหงื่อไหลโทรมกายเพราะเหนื่อยเดินมาไกล...ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง “มาศจะพาแม่เดินไปไหน แม่เหนื่อยแล้วนะ” 

เกล้ามาศที่นั่งอยู่บนพื้นจึงเห็นแม่ก็อึ้งสุดขีด รู้ว่าริ้วทองพาแม่ตัวเองมาฆ่า “คุณแม่! คุณแม่กลับไป รีบหนีไปค่ะ” 

“จะให้แม่หนีไปไหน” อินทนิลหันไปเห็นร่างของหม่อมเจ้าหญิงภรณีนอนคว่ำหน้าอยู่ที่พื้น “ท่านทวด! มาศเกิดอะไรขึ้นกับท่านทวด” อินทนิลจับร่างของหม่อมเจ้าหญิงภรณีพลิกขึ้น แต่หน้าหญิงชราเละเหมือนศพ อินทนิลตกใจกรี๊ดดังลั่น แล้วผงะถอยหลังไปชนกับต้นไม้ใหญ่ “มาศ ทำไมท่านทวดถึงเป็นแบบนี้”   

เกล้ามาศยังไม่ทันตอบ อยู่ๆ ร่างของหม่อมเจ้าหญิงภรณีที่นอนอยู่บนพื้นก็ขยับแขนตั้งขึ้น เสียงกระดูกดังกรอบแกรบ เกล้ามาศและนิลเบิกตาโตตกใจ

“ริ้วทอง หยุดเดี๋ยวนี้นะริ้วทอง!”  ริ้วทองนั่งห้อยขาอยู่บนต้นไม้กำลังทำท่าเชิดหุ่นกระบอกอย่างมีความสุข “ท่านทวดตายไปแล้ว อย่ายุ่งกับท่านทวดได้ไหม” เกล้ามาศขอร้อง

ริ้วทองไม่สนใจเกล้ามาศเลย...ทำท่าเชิดแขนหุ่นกระบอกไปข้างหน้า แขนหม่อมเจ้าหญิงภรณีก็ขยับไปข้างหน้าเช่นกัน  ริ้วทองเชิดแขนอีกข้างไปข้างหน้า แขนอีกข้างของหม่อมเจ้าหญิงภรณีก็ไปข้างหน้า ศพของหม่อมเจ้าหญิงภรณีคลานเข้าไปหาอินทนิล   

“กรี๊ดดด!” อินทนิลจะลุกขึ้นหนี แต่ศพของหม่อมเจ้าหญิงภรณีคว้าข้อเท้าของอินทนิลไว้ นิลล้มลงร่างของหม่อมเจ้าหญิงภรณีก็คลานเข้าไปนั่งทับร่างของอินทนิล ใบหน้าเละเทะของหม่อมเจ้าหญิงภรณีก้มโน้มไปชิดหน้าอินทนิล อิทนนิลยิ่งกลัวมาก ร้องกรี๊ดและตะโกนลั่นสุดเสียง “ช่วยด้วย...ช่วยด้วย! มาศช่วยแม่ด้วย!” หม่อมเจ้าหญิงภรณีบีบคออินทนิล  อินทนิลดิ้นทุรนทุรายหายใจไม่ออก  

“ริ้วทองอย่า! เธอจะให้ชั้นทำอะไรก็ได้ ชั้นยอมหมดแล้ว อย่าฆ่าคุณแม่!” 

ริ้วทองไม่ฟังเอาแต่รำหุ่นกระบอกอย่างมีความสุข

อินทวงศ์ขับรถเข้ามาจอดที่ลานจอดรถวัด เปิดลิ้นชักหน้ารถหยิบกำไล แล้ววิ่งออกไป     

ริ้วทองเกิดแสงสว่างสีทองขึ้นที่แขน ริ้วทองชะงัก “โอ๊ย !!!!” เธอแหงนหน้ามองไปในอากาศ “พี่ปรุง ทำไมพระไม่อยู่ส่วนพระ จะมายุ่งวุ่นวายทำไม !” แสงสีทองลามเลียไปทั่วร่างของริ้วทอง