บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 13
เกล้ามาศกับพริมถวายสังฆทานกับพระอยู่ที่วัดหนึ่ง
มะลิถ่ายรูปเซลฟี่ตัวเองกับบรรยากาศของวัด
อาร์มดุ “มะลิ..เลิกถ่ายสักทีได้ไหม ไหนบอกว่าจะมาช่วยเช็คว่ามาศชอบผมหรือเปล่าไง”
“มะลิใช้เวลาว่างระหว่างรอพี่มาศให้เป็นประโยชน์ค่ะ” มะลิเลือกมุมสวยแล้วจ่อกล้องถ่ายรูปตัวเอง แล้วถ่ายติดพระปราบที่เดินผ่านมาด้านหลังมะลิพอดี มะลิเกือบจะถอยไปชนกับพระปราบ “อุ้ย! ขออโหสิกรรมค่ะ”
พระปราบยิ้ม “ไม่ต้องถึงกับขออโหสิกรรมหรอกโยม”
อาร์มเสริม “ใช่ แค่ขอโทษก็พอ”
“ขอโทษค่ะพระ พอดีหนูเคยไปวัดไทยที่เมืองนอกกับคุณแม่บ่อยๆ คุณแม่สอนให้ท่องคำว่าขออโหสิกรรม ก็เลยติดปากค่ะ”
“การอโหสิกรรมคือการให้ทานอันยิ่งใหญ่ ต้องไม่ใช่แค่ท่องนะ แต่ต้องปฏิบัติให้เป็นด้วยนะ”
“ค่ะพระ”
ระหว่างนั้นเกล้ามาศกับพริมถือปิ่นโตกับตะกร้าใส่ของเดินคุยกันออกมาจากโบสถ์ พระปราบเดินมาเจอทั้ง 2 สาว
พระปราบกับเกล้ามาศพบหน้ากัน ทั้งสองมองกันอย่างรู้สึกคุ้นเคย พระปราบไม่แปลกใจเพราะรู้ว่าวันนี้ต้องมาถึง แต่เกล้ามาศนิ่วหน้าครุ่นคิด
พริมสังเกตเห็นสีหน้าของเกล้ามาศ “มีอะไรเหรอมาศ”
“ชั้นคุ้นหน้าพระรูปนั้น”
“เหรอ งั้นมานี่” พริมดึงมือเกล้ามาศมาเข้าไปย่อตัวตรงหน้าพระปราบ อาร์มกับมะลิเก็บโทรศัพท์เสร็จก็รีบเข้าไปหาพระปราบด้วย “หลวงพี่เพิ่งมาอยู่ที่นี่หรือคะ พริมมาที่วัดนี้บ่อยๆ แต่ไม่เคยเห็นหน้าหลวงพี่เลย”
พระปราบพยักหน้าช้าๆ “อาตมาเดินทางมาปฏิบัติธรรมกับเจ้าอาวาส ไม่คิดว่าที่ต้องมาครั้งนี้เพราะถึงเวลาแล้ว” พระปราบมองหน้าเกล้ามาศ
พริมถาม “เวลาอะไรคะ”
พระปราบมองเกล้ามาศ “เวลาที่กงกรรมกงเกวียนนำพาให้อาตมาต้องมาพบกับโยม”
“หลวงพี่หมายความว่ายังไงคะ”
พระปราบไม่ตอบพริม แต่หันไปหาเกล้ามาศ “ไม่ว่าใครจะทำร้ายโยมให้ทุกข์ใจทุกข์กายเพียงใด โยมต้องให้อโหสิกรรมเขา อย่าให้ความแค้นมาผูกบ่วงกรรมกันอีก”