บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 13 หน้า 4
ล้อมเพชรตกตะลึง ก่อนจะหันไปเห็นเหมยกุยยืนอยู่ที่ช่องประตูเข้าไปด้านในร้าน “เหมยกุย!”
สีหน้าของเหมยกุยถมึงทึง ดวงตาสองข้างจิกมองไปที่คนร้าย ปากท่องขมุบขมิบฟังไม่เป็นศัพท์ เตี่ยของล้อมเพชรเห็นสิ่งที่เหมยกุยทำเช่นกัน มือนักเลงคนหนึ่งเหวี่ยงมีดไปทางนักเลงอีกคน มีดปักท้องอย่างจัง
เหมยกุยตวาด “ไปให้พ้น !”
“ผะ...ผะ...ผี !” เจ้าคนพูดวิ่งหนีป่าราบออกไป อีกคนยกมือกุมท้องกระเสือกกระสนวิ่งตามไป
ล้อมเพชรตื่นเต้น “เหมยกุย เธอทำได้ยังไง”
เหมยกุยไม่ตอบ แต่ยิ้มเหี้ยม
“เหมยกุยได้รับสืบทอดวิชาไสยศาสตร์มนต์ดำมาจากแม่ ที่ผ่านมาเหมยกุยไม่อยากใช้วิชาเพราะเกรงจะถูกมองว่าเป็นตัวประหลาด แต่เหมยกุยยอมใช้วิชาช่วยชั้นกับเตี่ย เตี่ยถึงใจอ่อนยอมให้เหมยกุยอยู่ด้วย เหมยกุยสาบานกับเตี่ยว่า...”
เหมยกุยเอามีดสั้นของร้านกรีดไปบนข้อมือ เลือดสดๆ ไหลออกมา “ชั้นจะขอเป็นทาสรับใช้อาแปะกับล้อมเพชรไปจนวันตาย” เหมยกุยมองล้อมเพชรด้วยแววตาแน่วแน่ ล้อมเพชรยิ้มละมุนให้เหมยกุย
ล้อมเพชรสั่งเขียนสมุดบันทึกอยู่บนโต๊ะ เหมยกุยนุ่งกระโจมอกเพิ่งอาบน้ำเสร็จ
ล้อมเพชรสะดุ้งรีบปิดสมุด “โธ่...เหมยเอง ตกใจหมด ชั้นคิดว่าเป็นเตี่ยเข้ามา”
“ล้อมเขียนอะไรอยู่”
“เขียนไปเรื่อย อยากพูดอยากระบายอะไรก็เขียนลงไป ชั้นอยู่กับเตี่ยสองคน มันเหงา ไม่มีใครคุยด้วย”
“ต่อไปนี้ล้อมไม่ต้องเหงาแล้วนะ ชั้นจะอยู่กับล้อมเอง” เหมยกุยยิ้มและยกมือเขี่ยไรผมให้ล้อมเพชร
ล้อมเพชรไม่รู้เรื่อง..ยิ้มกลับให้เหมยกุย
สวิตาอ่านสมุดบันทึกด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
วันต่อมา ที่บ้านอินทวงศ์ บัลลพกำลังใช้ความคิด “จากห้องคุณหญิงทรัพย์มาตรงนี้ ไม่มีทางที่คุณมาศจะเอากำไลมาเก็บในรถได้ทัน นอกเสียจากว่าเธอเป็นลิงลม” อินทวงศ์มองบัลลพตาขุ่น บัลลพหัวเราะ “ล้อเล่น สรุปว่าชั้นสันนิษฐานตามหลักฐาน เรื่องนี้คุณมาศไม่ได้ทำคนเดียว ต้องมีคนอื่นร่วมขบวนการ”
“แต่ชั้นเชื่อว่าคุณมาศไม่ได้ทำเลย”
“งั้นนายคิดว่าเกิดจากอะไร”
“กำไล”