บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 13 หน้า 3
แม่ค้าจึงคว้าไม้หาบเร่ฟาดใส่เหมยกุย “เอาไข่คืนมา !”
“โอ๊ย !” เหมยกุยล้มลงกับพื้น
แม่ค้าเอาไม้ตีเข้าที่ร่างเหมยกุยอีกหลายที “ช่วยด้วย! ขโมย! ช่วยจับขโมยเร็ว !”
เหมยกุยยกมือป้องไม้ นอนดิ้นพล่าน ร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด ผู้คนแถวนั้นวิ่งออกมาดู รวมทั้งล้อมเพชรกับเตี่ยวิ่งออกมาจากในร้าน เห็นสภาพเหมยกุยไม่ต่างจากหมาตัวหนึ่งก็ตกใจ “เหมยกุย !”
เหมยกุยใช้ตะเกียบโกยข้าวต้มใส่ปากอย่างหิวโหย
ล้อมเพชรเอาน้ำเปล่าใส่แก้ววางไว้บนโต๊ะ “ถ้าข้าวไม่พอ เอาอีกได้นะ”
เหมยกุยยิ้มให้ล้อมเพชร แต่เตี่ยล้อมเพชรตวาดเสียงแข็ง “กินแค่นี้พอแล้ว ถ้าลื้อไม่ใช่หลานของอั๊ว อย่าคิดว่าอั๊วจะให้กิน บ้านอั๊วไม่ใช่โรงทาน ลื้อรีบกินแล้วก็รีบไปซะ”
เหมยกุยคุกเข่า ร้องไห้อ้อนวอน “แต่อั๊วไม่มีที่ไป บ้านอั๊วที่ราชบุรีถูกไฟไหม้ เตี่ยกับม๊าถูกไฟคลอกตาย อั๊วไม่เหลือใครแล้ว อั๊วดั้นด้นมาที่นี่ก็เพราะอยากจะขอมาอยู่กับอาแปะ ให้อั๊วอยู่ด้วยเถิดนะ”
“ให้เหมยกุยอยู่กับเราเถิดเตี่ย เราก็อยู่กันแค่สองคน ทั้งงานบ้านงานในร้าน ชั้นทำคนเดียวไม่ไหว”
เตี่ยตบหน้าล้อมเพชรเต็มแรง แล้วเตี่ยก็ผลักหัวล้อมเพชร จนหญิงสาวล้มไปกับพื้น พลางพูดตะคอกใส่หน้า “อั๊วบอกว่าไม่ ก็คือ ไม่! อย่ามาทำอวดดีกับลื้อ ไม่งั้นจะเจอดีเหมือนแม่ลื้อ”
ล้อมเพชรจับหน้าตัวเอง..น้ำตาไหลด้วยความโกรธเกลียด..แต่ต้องสะกดกลั้นอารมณ์ไว้เต็มที่
เหมยกุยเข้าไปหาล้อมเพชร “ล้อม! ล้อมเจ็บไหม”
เตี่ยกระชากแขนเหมยกุยขึ้น “อิ่มแล้วใช่ไหม ออกไปซะ !” เตี่ยหยิบห่อผ้าของเหมยกุยปาใส่เหมยกุย เพล้ง ! เสียงกระจกแตกดังมาจากทางหน้าร้าน ล้อมเพชร เตี่ย เหมยกุยหันขวับไปมอง
เตี่ยกับล้อมเพชรวิ่งออกมาจากด้านในร้าน เจอนักเลง 2 คนกำลังหยิบเครื่องประดับในตู้กระจก
“พวกลื้อทำอะไร”
“ท่านให้มาเก็บค่าดอก”
“แต่อั๊วต้องเอาของไว้ขาย กลับไปบอกท่าน ว่าพรุ่งนี้อั๊วจะหาเงินไปให้”
“ท่านบอกว่า ไม่อยากรอแล้ว ถ้าวันนี้ไม่ได้เงินก็ต้องเอาของในร้านไปแทน เก็บให้หมด เอาไปให้ครบทั้งต้นทั้งดอก”
“อย่ายุ่งกับของๆ อั๊ว!” เตี่ยเข้าไปแย่งของในมือนักเลง จึงถูกนักเลงผลักกระเด็น
“เตี่ย!” ล้อมเพชรไม่เข้าไปประคองช่วยเตี่ย เพราะเธอมีความโกรธเกลียดเตี่ยตัวเองอยู่ในใจ แต่ล้อมเพชรหันไปเปิดลิ้นชัก หยิบมีดสั้นออกมาชูใส่นักเลง “ถ้าใครหยิบของในร้านชั้นแม้แต่ชิ้นเดียว ชั้นจะแทงตายให้หมด”
“กล้าหรือจ๊ะคนสวย” ล้อมเพชรแทงมีดใส่นักเลง นักเลงหลบไม่ทัน คมมีดจึงบาดไปที่ต้นแขน“มึง !” นักเลงตบหน้าล้อมเพชร ล้อมเพชรล้มหน้าคว่ำแต่เธอไม่กลัว ลุกขึ้นมากระหน่ำมีดใส่นักเลง นักเลงคว้ามือข้อมือของล้อมเพชรไว้ได้ แล้วมันก็จับล้อมเพชรล็อคแขนไพล่หลัง เอาคมมีดจ่อแก้มล้อมเพชร จู่ๆ มีดที่มือของนักเลงกระตุกคล้ายโดนใครบีบข้อมืออย่างแรง “เฮ้ย! อะไรวะ” มือของนักเลงบังคับไม่ได้ มันถูกพลังบางอย่างดันข้อมือที่กำมีดออกจากหน้าของล้อมเพชร