บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 22

หม่อมเจ้าดิเรกเปลือยท่อนบนนอนหลับอยู่บนเตียง ล้อมเพชรนอนเปลือยกายอยู่ข้างกาย เธอใช้ปลายนิ้วลูบไล้ใบหน้าของเขา  แววตาของเธอที่มองเขาเป็นประกายวิบวับอันเกิดจากความลุ่มหลงสุดหัวใจ

ที่วังติณชาติ ริ้วทองใบหน้าซีดเซียวเพราะปวดท้องจนจับไข้กำลังนอนหลับ...หัวคิ้วขมวดเข้าหากัน...เพราะกำลังฝันร้าย เธอฝันถึงตุ๊กตาดินปั้นมีเข็มแทงที่ท้อง มือริ้วทองกุมที่ท้องตัวเอง  นอนบิดตัวร้องครางเจ็บปวด    

ปรุงนั่งเฝ้าริ้วทองอยู่ในห้องพอเห็นอาการของริ้วทองก็รีบปราดเข้าไปแตะตัวริ้วทองอย่างห่วงใย “ริ้ว...ริ้ว...เอ็งเป็นอย่างไรบ้าง”   

ริ้วทองรู้สึกตัว ตื่นขึ้น “พี่ปรุง”

ปรุงโล่งใจ “รู้สึกตัวเสียที เอ็งนอนร้องครวญครางปวดท้องอยู่ทั้งคืน ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น พี่ใจไม่ดีเลย นี่ก็ตั้งใจว่าอีกสักพักถ้าเอ็งยังไม่ดีขึ้น พี่จะพาเอ็งไปหาหมอ”   

ริ้วทองไม่สนใจสิ่งที่ปรุงพูดเลย...เธอลุกขึ้นแล้วมองหาไปรอบๆ “พี่ปรุง...ท่านชายกลับมารับชั้นแล้วหรือยัง” ปรุงส่ายหน้า ริ้วทองร้องไห้เสียใจ “ท่านชายโกรธชั้นแล้วจริงๆ” เธอโกรธแค้น “คงจะสาแก่ใจอีท่านหญิงรัมภา”  

“เอ็งอย่าเพิ่งคิดอะไรมากเลย รักษาตัวให้หายดีเสียก่อนเถิด เรื่องอื่นเอาไว้ค่อยว่ากันคราวหลัง ถ้าเอ็งลุกไหวก็ไปล้างหน้าล้างตาเสีย พี่ต้มข้าวไว้แล้ว  จะไปตักมาให้กิน” ปรุงลุกเดินออกไปจากห้อง  

“อีรัมภา...มึง !!!!” ริ้วทองตาขวาง มือจิกกำผ้าห่มแน่น      

ปรุงถือชามข้ามต้มเข้ามา “ข้าวต้มมาแล้วริ้ว” แต่ในห้องไม่มีริ้วทอง “ริ้วหายไปไหน ?!” 

หม่อมเจ้าหญิงรัมภาในชุดสวยงามดูดีกำลังจะออกไปทำงาน เจิมเดินถือกระเป๋าเอกสารตามหลัง ทันใดนั้นริ้วทองก็วิ่งเข้ามาผลักหม่อมเจ้าหญิงรัมภาอย่างแรง เธอกระเด็นล้มไปบนพื้น  

เจิมตกใจ “ว้าย ! ท่านหญิง !” เจิมชี้หน้าใส่ริ้วทอง “อีริ้วทอง ! ผีบ้าเข้าสิงมึงหรือไง มึงถึงอาจหาญกล้าทำร้ายท่านหญิงของกู ! มึงกราบขอขมาท่านหญิงของกูเดี๋ยวนี้ !!!” เจิมจะเข้าไปจับริ้วทอง  แต่ริ้วทองยกเท้าถีบกลางท้องเจิม  เจิมกระเด็นลอยไปไกล “กรี๊ด !!!!!” ริ้วทองยิ้มสาแก่ใจ   

หม่อมเจ้าหญิงรัมภาพยายามลุกขึ้น แต่ริ้วทองถลกผ้าถุงนั่งคร่อมแล้วกระหน่ำตบระบายอารมณ์คลั่งแค้นให้สาแก่ใจ  หม่อมเจ้าหญิงรัมภาสู้ไม่ได้  ขณะที่บ่าวใช้ 2 คนวิ่งเข้ามา

เจิมสั่ง “จับตัวอีริ้วทองเอาไว้ !”