บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 22 หน้า 4
พลเล่าสิ่งที่ประสบพบเจอให้เกล้ามาศ อินทนิล และทรรศนะ ฟังจนจบ
อินทนิลยิ่งฟัง ยิ่งกลัวจึงเกาะแขนทรรศนะแน่น “คราวนี้มาศเชื่อแล้วใช่ไหม ว่าแม่ไม่ได้โกหก ผีริ้วทองมาหลอกพวกเราอีกแล้ว มันกะจะฆ่าพวกเราทุกคนให้ตายให้หมดเลยหรือไง”
“ทุกคนใจเย็นๆ ก่อนนะคะ สิ่งที่ทุกคนเจอ ไม่ใช่ริ้วทองแน่นอน”
“ทำไมคุณมาศถึงมั่นใจ”
“เชื่อมาศเถอะค่ะ ตอนนี้ริ้วทองอยู่ในๆ ที่ควรอยู่ เขาไม่สามารถออกมาทำร้ายใครได้ ทุกคนอาจจะกลัวจากเรื่องเก่า จนเกิดภาพหลอนหรือว่าอุปทานหมู่ไปเอง ขอให้ทุกคนแยกย้ายกลับไปนอนพักผ่อนกันเถอะค่ะ” เกล้ามาศเดินกลับไป
“มาศ...มาศกลับมาเล่าให้แม่ฟังก่อน ว่าริ้วทองเป็นใคร มาศ...กลับมาคุยกับแม่เดี๋ยวนี้ !”
ทรรศนะจับตัวนิลไว้ “ถ้าคุณมาศไม่อยากบอก เราไปหาคำตอบด้วยตัวเองเถอะครับ”
หมอผีซึ่งเป็นผู้ชายดูภูมิฐาน น่าเชื่อถือมากๆ หมอผีลืมตาแล้วแกล้งทำหน้าเครียด “แย่...แย่มาก...เกิดมาไม่เคยพบเจออะไรน่ากลัวอย่างนี้มาก่อน”
อินทนิลใจไม่ดีเลย “ท่านเห็นอะไรหรือคะ”
“เป็นเจ้าของที่ดินตรงนี้ เขาอยู่มานานหลายร้อยปี เขาหวงที่ดินของเขามาก ตระกูลของคุณที่อาศัยอยู่บนที่ดินผืนนี้ ส่วนใหญ่ตายโหงกันใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ หมายความว่า เป็นเพราะผีริ้วทองเหรอคะ”
“อาจารย์บอกได้คำเดียวนะ ถ้าคุณไม่อยากตายโหงอีกคน รีบออกไปจากที่ตรงนี้ซะ”
อินทนิลอึ้งไปเลย ขณะที่หมอผีกับทรรศนะสบตากันและยิ้มๆ อย่างคนที่รู้จักกัน ทรรศะมองหน้าอินทนิล ยิ้มเยาะ อย่างมีแผนร้าย
อนาวินมีท่าทีดีใจ “ทรรศพูดจริงหรือนี่ คุณนิลเริ่มคิดว่าจะขายวังแล้วเหรอ”
“จริงสิครับ”
“ทรรศทำได้ยังไงเนี่ย”
ทรรศนะยิ้มกริ่ม “ก็หลอกผีมันนะสิ ถึงมันจะเป็นแผนที่ดูเด็กไปสักหน่อย แต่ก็หลอกผู้ใหญ่ได้ผล”
“คุณไม่เคยทำให้ผมผิดหวังเลย...สักเรื่อง” อนาวินมองทรรศนะตาหวาน...สื่อความนัยว่าหมายถึงเรื่องบนเตียงด้วย “แล้วตกลงว่า ที่วังติณชาติมีผีจริงหรือเปล่า”
“มี...”
“ห๊า !!”