บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 22 หน้า 5
“เท่าที่ผมรู้มันก็เป็นแค่วิญญาณที่อยู่ในสระน้ำกลางวังติณชาติ เพราะว่าคุณมาศเคยได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกให้ช่วยมาตั้งแต่เด็ก แต่ผมกับพี่นิลเคยพาหมอผีมาจัดการไปเรียบร้อยแล้ว” อนาวินหน้าซีด “ถ้าคุณกลัว จะเปลี่ยนใจไม่ซื้อก็ได้นะ ผมมั่นใจว่ามีคนรอซื้อที่ดินของวังติณชาติอีกเยอะ”
“ผมมาถึงขนาดนี้แล้วจะเปลี่ยนใจได้ยังไง ผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะฮุบที่ดินของวังติณชาติมาจากคุณพ่อ แล้วผมก็จะเอามาสร้างคอนโดในแบบที่ผมอยากทำ และจะให้คุณเป็นหุ้นส่วนด้วย ถ้าคุณจริงใจกับผม คุณจะได้ทั้งเงินค่านายหน้าขายที่ดินแล้วก็กำไรปันผลจากการขายคอนโด”
ทรรศนะดีใจ “อย่าโกหกผมนะ”
อนาวินจับแก้ม “ผมเคยโกหกคุณด้วยเหรอ”
ทรรศนะยิ้มกว้าง
ที่วังติณชาติ เกล้ามาศค้นหาสร้อยพระของหม่อมเจ้าหญิงภรณีไปทั่วห้อง “สร้อยพระท่านทวดหายไปไหนนะ” เกล้ามาศดูตามซอกมุมก็แล้วจนเหงื่อตก แต่ก็ยังไม่เจอ “หายไปได้ยังไงเนี่ย” มีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น “เชิญค่ะ”
นุชเปิดประตูเข้ามา “คุณมาศคะ ผู้กองบัลลพมาขอพบค่ะ”
บัลลพนั่งคุยกับเกล้ามาศ “ผลการตรวจโครงกระดูกที่พบในสระน้ำออกมาแล้วครับ โครงกระดูกเป็นเพศหญิง อายุเกือบร้อยปี จากสภาพตะไคร่น้ำที่เกาะกระดูกแล้วก็ความผุของกระดูก บ่งบอกว่ากระดูกนี้แช่ในน้ำมามากกว่า 20 ปีแน่ เท่ากับว่าอายุความของคดีนี้สิ้นสุดลง ขั้นตอนต่อไปก็คือ ตามหาญาติของเจ้าของกระดูกมารับไปประกอบพิธีทางศาสนา”
“จะไปหาญาติของริ้วทองได้ที่ไหน”
“ริ้วทอง? เจ้าของกำไลสีทองวงนั้นน่ะเหรอครับ”
“คุณรู้เรื่องริ้วทองด้วยเหรอคะ”
“ช่วงหลังมานี้คำที่ต๊ะพูดถึงบ่อยที่สุดก็มี กำไล ริ้วทอง แต่บ่อยที่สุดคือ คำว่า คุณมาศ”
เกล้ามาศยิ้มเขินนิดหน่อย
อินทวงศ์เดินมาที่รถ โทรศัพท์ดัง อินทวงศ์รับสาย “ครับ...คุณมาศ”
เกล้ามาศคุยโทรศัพท์กับอินทวงศ์ “วันนี้คุณต๊ะว่างไหมคะ ชั้นอยากจะชวนไปหาพระปราบด้วยกัน…. เมื่อคืนเกิดเรื่องที่วังติณชาติ คุณแม่กับเด็กๆ ในบ้านบอกว่าถูกผีริ้วทองหลอก”
อินทวงศ์ถามทันที “เป็นไปได้ยังไง ริ้วทองอยู่กับพระปราบ ไม่มีทางออกมาหลอกใครได้”
“ค่ะ แต่ชั้นก็เชื่อว่าคนที่บ้านชั้นไม่โกหกแน่ๆ ชั้นถึงอยากไปหาพระปราบที่วัด ไปดูให้แน่ใจว่า ริ้วทองยังอยู่ในที่ๆ ควรอยู่ แล้วอีกอย่าง...ชั้นจะไปถามพระปราบเรื่องญาติของริ้วทองด้วยค่ะ คุณต๊ะสะดวกไปกับชั้นไหมคะ วันนี้ยัยพริมไม่ว่าง”