บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 26 หน้า 2
วันต่อมา ที่ห้องครัว หม่อมเจ้าหญิงรัมภาก้าวเข้ามายืนตรงหน้า หันไปรับขวดแก้วใส่น้ำมนต์มาจากเจิม หม่อมเจ้าหญิงรัมภายกขวดขึ้นพนมมือ...หลับตา...เสร็จแล้วก็เปิดฝาขวด...เทน้ำมนต์ลงไปในหม้อซุปครึ่งขวด
วังศุภมาศ ในห้องนอนหม่อมเจ้าดิเรก ล้อมเพชรนั่งเขียนสมุดบันทึกอยู่ที่โต๊ะด้วยสีหน้าสุขใจ หม่อมเจ้าดิเรกนอนหลับอยู่บนเตียง
“ชั้นอยากให้วิญญาณของเตี่ยรับรู้เสียจริง...ว่าเวลานี้ชั้นมีความสุขมากเพียงใด อีกไม่นานชั้นจะได้แต่งงานกับท่านชายดิเรก ชั้นจะเป็นสะใภ้หลวงของวังศุภมาศ เตี่ยคงจะคิดไม่ถึง...ว่าลูกที่เตี่ยเกลียดชัง กักขังทุบตีทุกวัน มันจะได้ดิบได้ดีถึงเพียงนี้”
หม่อมเจ้าดิเรกละเมอ...กระสับกระส่าย...ครั่นเนื้อครั่นตัว “ล้อม...ล้อมอยู่ไหน...ล้อม...”
ล้อมเพชรเงยหน้าขึ้นจากสมุด...มองไปที่หม่อมเจ้าดิเรกแล้วยิ้มพอใจที่หม่อมเจ้าดิเรกลุ่มหลงตนมากเหลือเกิน “หม่อมชั้นอยู่นี่เพคะ”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ล้อมเพชรเก็บสมุดใส่ลิ้นชักแล้วลุกเดินไปเปิดประตู เจอคนใช้ยืนอยู่หน้าห้อง คนใช้บอกล้อมเพชรด้วยน้ำเสียงห้วนๆ เพราะไม่ชอบขี้หน้าล้อมเพชร “ท่านหญิงรัมภากับท่านหญิงภรณีมาขอพบท่านชาย”
ล้อมเพชรชักสีหน้าไม่ชอบใจ
หม่อมเจ้าหญิงรัมภา หม่อมเจ้าหญิงภรณีนั่งคอยอยู่ที่โซฟา เจิมนั่งพับเพียบอยู่ใกล้ๆ
“ท่านชายกำลังเสด็จลงมามังคะ”
หม่อมเจ้าหญิงรัมภาพยักหน้ารับแล้วถาม “ท่านน้าไม่อยู่รึ”
“เสด็จไปสมาคมมังคะ ไปตั้งแต่เช้า ประเดี๋ยวก็คงจะกลับแล้ว”
หม่อมเจ้าดิเรกควงแขนกับล้อมเพชรเดินลงมาจากชั้นสอง หม่อมเจ้าดิเรกมีสีหน้าหมองคล้ำ...ใต้ตาดำ...หน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะอารมณ์ไม่ผ่องใสจากฤทธิ์ของยาเสน่ห์ที่ทำให้เขาหงุดหงิดง่าย เห็นอะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด
“น้องหญิงมีธุระอะไรกับพี่”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีรีบบอก “หญิงรู้ข่าวจากน้องหญิงว่าเจ้าพี่ไม่สบาย ไม่ไปทำงานหลายวันแล้ว หญิงก็เลยขอให้น้องหญิงพามาเยี่ยมเจ้าพี่ค่ะ เจ้าพี่เป็นอย่างไรบ้างคะ”
“พี่ไม่ได้เป็นอะไรเสียหน่อย พี่สบายดี”
“แต่เจ้าพี่ดูไม่ดีเลย น้องไม่ได้พบหน้าเจ้าพี่เพียงไม่กี่วัน เจ้าพี่ดูซูบผอมลงไปมาก”
“พี่บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรก็ต้องไม่เป็นอะไรซิ”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีเงียบไปอย่างจ๋อยๆ
หม่อมเจ้าหญิงรัมภาชวน “ล้อมเพชร...มาทางนี้กับชั้น ชั้นมีเรื่องจะคุยกับเธอ”