บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 26 หน้า 5
“ชั้นเองก็อยากรู้ว่ามันมาจากไหน มันต้องฝีมือพวกแม่มดหมอผีเป็นแน่ ถึงทำเรื่องต่ำทรามพรรณนี้ได้”
“ท่านหญิงกำลังกล่าวหาว่าเป็นฝีมือของหม่อมชั้น”
หม่อมเจ้าดิเรกโมโห “มันจะมากเกินไปแล้วนะน้องหญิง ล้อมเพชรไม่มีทางทำร้ายพี่แน่ พี่ว่าจะเป็นฝีมือของน้องหญิง เพราะน้องหญิงโกรธที่พี่รักกับล้อมเพชร น้องหญิงก็เลยจะหาเรื่องใส่ร้ายล้อมเพชรเพื่อให้พี่เกลียดล้อมเพชร”
“หญิงจะทำเช่นนั้นทำไม”
“พากันไสหัวออกไป แล้วอย่ามาเหยียบที่นี่อีก วังศุภมาศไม่ต้อนรับติณชาติอีกต่อไป !”
หม่อมเจ้าหญิงรัมภาจ้องหน้าล้อมเพชรอย่างเอาเรื่อง หม่อมเจ้าหญิงภรณีดึงแขนรัมภา “ออกไปก่อนเถอะน้องหญิง”
หม่อมเจ้าหญิงรัมภาหันไปพูดกับล้อมเพชร “จำไว้นะล้อมเพชร บาปกรรมที่เธอสร้างเอาไว้กับคนที่นี่จะต้องตามสนองเธอ”
หม่อมเจ้าดิเรกตะคอกเสียงดัง “ออกไป !!!!!”
หม่อมเจ้าหญิงภรณี หม่อมเจ้าหญิงรัมภา เจิมออกไป ล้อมเพชรมองตามไปอย่างไม่สบายใจ
ล้อมเพชรกับเหมยกุยกำลังคุยกันอย่างคร่ำเครียด ล้อมเพชรจับมือเหมยกุย “ขอบใจมากนะที่มาช่วยชั้นไว้ ไม่งั้นนังรัมภาคงสมใจ”
“ต่อไปนี้ไปนังรัมภาก็คงเข้ามาในวังนี้ไม่ได้แล้วล่ะ”
ล้อมเพชรหงุดหงิด “แต่ชั้นไม่ค่อยไว้ใจนังนั่น มันจะต้องวางแผนมาเล่นงานชั้นอีกแน่ๆ”
“เรื่องนั้นล้อมไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวชั้นจะจัดการเอง” เหมยกุยเอ่ยเสียงเหี้ยม “ชั้นจะจัดการให้มันไม่ได้มายุ่งกับล้อมอีก”
ล้อมเพชร มองหน้าเหมยกุยอย่างสมใจ
เมียลุงผินช้อนร่างริ้วทองที่นอนหลับสนิทขึ้นเพื่อป้อนน้ำมนต์ในขันน้ำ ลุงผินคอยช่วยดูแลอยู่ใกล้ๆ ด้วย ตอนนี้สีหน้าของริ้วทองดูผ่องใสขึ้น ไม่หมองคล้ำเหมือนตอนมาใหม่ๆ
เมื่อดื่มเสร็จ เมียวางร่างของริ้วทองนอนลงบนแคร่ แล้วริ้วทองก็ละเมอ “ท่านชาย...ท่านชาย....”
เมียกับลุงผินดีใจ “นังหนูรู้สึกตัวแล้ว !” ลุงผินปลุกริ้วทอง “นังหนู...นังหนูเอ้ย” แต่ริ้วทองนอนหลับไป“อ้าว...หลับไปซะแล้ว”
“แต่ก็ยังดีที่นังหนูมันเริ่มรู้สึกตัว แสดงว่ามันรอดแล้วล่ะพี่ผิน”
ลุงผินกับเมียต่างดีใจกัน