บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 6
บทประพันธ์ของ : ภราดร ศักดา บทโทรทัศน์ : ยิ่งยศ ปัญญา / สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์
หัวค่ำ ที่สนามเทนนิส บ้านชยุติ วลี วลัย ไชโย ตบยุงกันเผาะแผะ ยิ่งจันทร์ซ้อมเสริฟจนแข้งขาหมดสิ้นท่าสวย
“พี่ติ ทำไมไปนานจัง”
“สงสัยจะอาการหนัก ไปกินอะไรเข้าไปก็ไม่รู้”
“น่าสงสารพี่ติจังนะคะ จันทร์ไปดูแลพี่ติดีกว่า ยุงกัดจนขาจันทร์ลายไปหมดแล้ว”
จ๊าดเข้ามา “คุณผู้หญิงขา อาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ อุ่นสองรอบแล้ว จะให้ตั้งโต๊ะได้รึยังคะ”
“ลูกชายฉันเป็นยังไงบ้าง”
“คุณตี๋…เอ่อ”
“คุณชยุติไม่ใช่คุณตี๋..เรียกให้ถูก ถ่ายหนักมากไหม ปวดบิดด้วยรึเปล่า”
จี๊ดอ้าปากจะพูด แต่ไม่ทัน ไม่ได้จังหวะซักที
“หนกว่าพี่ติต้องไปเที่ยวกินอะไรซี้ซั้วสกปรกข้างถนนแน่ ๆ เลยถึงได้ท้องร่วงขนาดนี้”
“เรียกรถพยาบาลดีไหมคุณ”
“สงสารพี่ติจัง”
“แล้วมายืนเซ่อซ่าอยู่นี่ทำไมวะ นังจี๊ด รีบไปดูลูกข้าสิวะ”
“คุณตี๋..เอ๊ย คุณติ” จี๊ดพูดไม่ทันได้แต่ทำท่าปีนรั้ว และกระโดดลงไป “อะไรของแก ไม่รู้เรื่อง”
“คุณติปีนรั้วหลังบ้านออกไปตั้งนานแล้วค่ะ” ทุกคนพร้อมกัน “หา…”
“ก่อนกระโดดลงไปคุณติ ยังทำยังงี้เลยค่ะ” จี๊ดยกนิ้วป้องปาก “ไม่รู้แปลว่าอะไร”
-วลีไม่พอใจรู้ทันทีว่าชยุติหนีไปโรงงิ้วอีกแล้ว
โรงงิ้ว นักดนตรีบรรเลงดนตรีอยู่บนเวทีด้านหนึ่ง บัวแต่งหน้าตัวเองอยู่ เสร็จพอดีอยู่มุมหนึ่ง ดำเกิงชะโงกมองออกไปในหมู่ที่นั่งคนดู
“ยิ่งเล่นคนยิ่งแยะนะซินแส คืนนี้คนดูล้นโรง จนที่นั่งแทบไม่พอ”
“เออ เห็นแล้วลื้อไม่เป็นอันทำอะไรเลยนะเกิ่ง เที่ยวมาชะโงกดูคนดูทุกสามนาทีเลย”
“ก็แหม..อยากรู้ว่ามีคนมาดูบัวมากขนาดไหนนี่นา”