บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 6 หน้า 2
“หมั่นไส้จริง ๆ ว่ะ”
“ป๊า..อาม่าคนนั้นมาอีกแล้วป๊า ดูสินั่นไง” บัวชะงัก ใจเต้น
เจียงถาม “ไหนวะ”
“นั่นไง”
“หลานชายแกก็มาด้วย ท่าทางดีนะ โหงวเฮ้งดี”
“พวกอีอุตส่าห์มาดูงิ้วคณะเราทุกคืนเลย สงสัยจะติดใจ” ซินแสหลอหัวเราะมีความสุข บัวลุกพรวดขึ้นมาหน้าตึง “บัวว่าไม่หรอกจ๊ะ พวกคนรวยคงแค่หาอะไรทำแก้เบื่อมากกว่า...” บัวพูดจบก็ลุกออกไปแต่งตัวทันที
ทุกคนมองตามงงๆ บัวเหวี่ยงทำไม...
หน้าบ้านชยุติ ยิ่งจันทร์ตะบึงตะบอนออกมาหน้าบ้าน วลี วลัย ไชโย ตามมาติด พยายามปรับความเข้าใจ
“หนูจะกลับได้ยังไงคะ หนูจันทร์ รถราก็ไม่มี”
“จันทร์จะเดินออกไปเรียกแท็กซี่ข้างนอกก็ได้ค่ะ”
“ตายแล้ว จะเดินออกไปได้ยังไงกันคะกลางค่ำกลางคืน เดี๋ยวก็โดนข่ม..”
“ถ้าจะต้องขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ก็ให้มันรู้กันไหค่ะ ว่าเพราะความไม่มีน้ำใจของพี่ติคนเดียว”
ทุกคนหน้าเสีย ร้อนใจหนัก
“หนกไปส่งพี่จันทร์เองก็ได้ค่ะ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะน้องหนก น้องหนกอยู่ที่นี่ คอยบอกพี่ติเวลาเขากลับมาก็แล้วกันค่ะว่าพี่เสียใจมาก พี่รู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าสิ้นราคาก็วันนี้เอง นี่ถ้าคุณพ่อคุณแม่รู้เข้าจะเสียความรู้สึกขนาดไหนกันคะนี่”
ยิ่งจันทร์ก้าวพรวดพราดออกมาจากบ้านไป
“ไอ้ชู..ไอ้ชู” ไชโยตะโกน ชูดวงวิ่งหน้าเริ่ดออกมา “ครับผม ชูดวงรายงานตัวครับผม คุณผู้ชายจะให้ชูดวงรับใช้อะไรครับผม
“เอ็งไม่ต้องมาพิธีรีตองตอนนี้ รีบเอารถออกไปส่งหนูจันทร์ให้ถึงบ้านเดี๋ยวนี้เร็ว”
“ครับผม..” ชูดวงวิ่งหน้าเริ่ดตามยิ่งจันทร์ออกไปจี๊ดหิ้วกระเป๋า ไม้เทนนิสตามออกมากับจ๊าด
“กระเป๋าไอ้ชู กระเป๋า” ชูดวงหัวหมุนวิ่งกลับมาหิ้วกระเป๋าก่อนตามยิ่งจันทร์ออกไป
“นังจี๊ด นังจ๊าด”
จี๊ด/จ๊าด “ขา...”
“แกบอกมาตามตรงเดี๋ยวนี้ ว่าลูกชายฉันไปไหน”