บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 2 หน้า 5
เข้ามาพร้อมกัน ชยุติประคองมาลัยอยู่
“นี่ตาติลูก พาอาม่าออกไปอย่างนั้นได้ยังไง รู้มั้ยอาม่าไม่สบายเป็นหลายโรค ทั้งความดัน เบาหวาน โรคหัวใจ ไหนจะโรคเก๊าท์ พาไปสถานที่แบบนั้นเบียดเสียดยัดเยียด ร้อยพ่อพันแม่ หายใจนี่ก็แทบจะรดหัวกันอยู่แล้ว นี่ถ้าเกิดติดเชื้อโรคขึ้นมา ใครจะเป็นคนรับผิดชอบไม่ทราบ”
“รับผิดชอบ ? อั๊วว่าอั๊วจะตายเพราะพวกลื้อนี่แหละ”
“ม้า ทำไมม้าพูดกับอั๊วอย่างนี้ หมายความว่าอั๊วทำอะไรก็ผิดไปหมดใช่มั้ยม้า”
“ใช่ ก็มันเรื่องจริงนี่นา ลื้อมีหน้าที่ดูแลม้า แต่ลื้อกลับไม่รู้ว่าม้าหายไปไหนจนอั๊วต้องรีบกลับมาจากงาน ดูซิ กลับมาก็เจอเรื่องแบบนี้ ไร้สาระจริงๆ”
“พอแล้วน่า กลับมาแล้วก็แล้วกันไป อั๊วขี้เกียจฟังพวกลื้อบ่น หนวกหู”
“นี่ตาติ พาอาม่าออกไปข้างนอกไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้ รู้มั้ยว่าน้าเป็นห่วงแค่ไหน”
วลีหันไปค้อนวลัยวงใหญ่ คิดในใจ หน็อย...ทีเมื่อกี้แกยังนั่งดูละครอยู่เลย ตอแหลจริงๆ
“เดี๋ยวก่อนครับอาอี๊ ผมแค่พาอาม่าออกไปดูงิ้วที่ศาลเจ้าใกล้ๆ นี่เองไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่อะไร”
“ดูงิ้ว นี่ลื้อพาอาม่าไปดูงิ้วงั้นเหรอ”
กนกวิภาเปรย “สกปรกออกอย่างนั้น พี่ติกล้าเข้าไปนั่งดูได้ยังไงคะ”
“พี่ไม่ได้พาอาม่าไปทำอะไรเสียหายนี่ ก็แค่นั่งดูงิ้วเฉยๆ อาม่าแกก็ชอบด้วย”
“ตาติ ม้าขอสั่ง ห้ามทำอะไรโดยพลการเด็ดขาด หัดเห็นหัวผู้หลักผู้ใหญ่เสียบ้างสิ”
“แล้วที่พวกลื้อพูดกันไป พูดกันมาข้ามหัวอั๊วอยู่นี่ล่ะ เคยเห็นหัวอั๊วมั่งมั้ยตกลงใครเป็นแม่เป็นลูกกันแน่ เฮอะ!”
วลีเงียบไป มาลัยคอยให้ท้ายชยุติอยู่เรื่อย “อั๊วง่วงนอน อั๊วจะไปนอนได้หรือยัง”
“เดี๋ยวผมพาไปเองครับ”
“ไม่ต้องเดี๋ยวอี๊พาไปเอง” วลัยเดินพามาลัยขึ้นบันไดไป ชยุติและวลีมองตามจนกระทั่งมาลัยขึ้นไป
“สงสารอาม่ามากเลยนะครับ ม้ารู้มั้ยครับ วันนี้อาม่าเขามีความสุขมากๆเลยนะครับที่ได้ไปดูงิ้ว”
“งั้นสิ มิน่า เราถึงได้ขันอาสาไป ติเอ๊ย ม้าให้แกไปเรียนเมืองนอก เพื่อที่จะให้แกทำงานสำคัญๆ นะ”
“แล้วมันจะมีอะไรสำคัญกว่าการที่ทำให้อาม่ามีความสุขล่ะครับ”
“แต่ก็ไม่ได้ให้แกเที่ยวเร่ร่อนไปวันๆ แบบนี้ แกจะต้องดูแลบริษัทแทนม้าแล้วก็แต่งงาน”
“แต่งงาน!” ชยุติมองวลีอย่างไม่เข้าใจ กนกวิภามองทั้งสองอย่างอึ้งๆ ไป
หลังครัว บ้านเจียง บัวเอาผ้าเช็ดหน้าที่ตกพื้นมาผึ่งลมไว้