บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 23
บทประพันธ์ของ : ภราดร ศักดา บทโทรทัศน์: ยิ่งยศ ปัญญา / กาญจนา โตะยู
ห้องนอนวลี วลีก้าวเข้ามามองตัวเองในกระจก เห็นแววตาเจ็บปวด วลีจิกเล็บกับโต๊ะเครื่องแป้ง
นึกย้อนเรื่องเมื่อตอนเย็น ที่มุมศาลา วลีกัดฟันพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ยัยหนกไปหมกตัวอยู่กับไอ้พวกงิ้ว!?”
“ไม่ใช่พวกค่ะ พวกต้องมีหลายคน แต่นี่มีแค่คนเดียว...”
“ใคร?” วลัยกับจี๊ดสบตากันปะหลับปะเหลือก ไม่กล้าพูด วลียิ่งปี๊ดหนัก วลีเข่นเขี้ยว “ฉันถามว่าใคร?!”
วลัยกับจี๊ดก็ยังคงไม่กล้าพูด วลีทนไม่ไหวตวาดลั่น “ถ้าไม่บอก ก็เตรียมออกจากบ้านนี้กันไปเลย!!”
จี๊ดสะดุ้งพูดพรวดออกมา “คุณหนกช่วยนายเกิ่งพี่ชายคุณบัวขายบะหมี่ค่ะ”
วลีช็อคยิ่งกว่า “ว่าไงนะ?!!” วลีทั้งช็อคทั้งอึ้ง ราวกับโดนตบหน้า
หน้าวลีพูดด้วยความเจ็บใจ “พวกแกคิดจะจองเวรลูกฉันทั้งพี่ทั้งน้องเลยใช่มั้ยไอ้พวกงิ้ว ฉันไม่ยอม ฉันไม่ยอม”
วลัยนั่งมองผักที่มาลัยปลูก ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกสำนึกบางอย่าง จึงนั่งหน้าเศร้าอยู่คนเดียว บัวก้าวเข้ามา “อาอี๊คะ”
วลัยรีบตีสีหน้าปกติ “มีอะไร?”
“อาอี๊เป็นอะไรหรือเปล่าคะ? บัวเห็นหลบมานั่งซึมอยู่ตรงนี้ตั้งแต่นานแล้ว ข้าวเย็นก็ไม่กิน”
“ฉันไม่เป็นไรหรอก แค่ไม่หิว”
“งั้นบัวเตรียมข้าวไว้ให้นะคะ ถ้าอาอี๊หิวเมื่อไหร่ บอกบัวนะคะ บัวจะอุ่นให้” บัวจะเดินกลับไป
วลัยมองบัวแล้วเอ่ยขึ้น “เดี๋ยวก่อน...
บัวหันกลับมา “คะ?”
“ขอบใจมากนะ”
บัวยิ้มให้วลัยอย่างจริงใจ รู้สึกดีมาก แล้วเดินออกไปอย่างนอบน้อม วลัยมองตามบัว แล้วครุ่นคิด
นึกย้อนที่ไปหามาลัยมา มุมนั่งเล่นบ้านพักคนชรา กลางวัน มาลัยที่สวมแว่นนั่งเย็บผ้าอยู่หันมอง
วลัยกับจี๊ดยืนอยู่เห็นหน้ามาลัยก็น้ำตารื้น “อาม้า... / อาม่า...”
มาลัยนิ่งๆ “อั้วคิดว่าจะกลายเป็นคนแก่ไม่มีญาติจริงๆซะแล้ว” วลัยโผเข้ามาลัยน้ำตาร่วง มาลัยปลอบลูก
“อาม้า...หนูคิดถึงอาม้าจังเลยค่ะ”
“คิดถึงแล้วทำไมต้องร้องไห้ด้วย?”