บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 23 หน้า 5
“น้ำซุปก็จะได้หวานแบบไม่ต้องใส่กระดูกหมูลงไปต้มเลยไง” ดำเกิงเบ้ปาก “หมั่นไส้” บัวกับชยุติขำๆ
“พูดมากน่า รีบไปทำบะหมี่เร็วๆเข้า บัวหิวแล้ว”
“ได้เลย” ดำเกิงเดินไปหลังรถเข็น จะลงมือทำบะหมี่แต่นัยน์ตาก็สอดส่ายหาใครบางคนจนบัวทัก
“จะทำบะหมี่ก็มองบะหมี่ซิ มองหาใครอยู่ได้ เดี๋ยวน้ำซุปก็ลวกมืออีกหรอก”
“รู้แล้วน่า... แต่...นี่มากันแค่สองคนเหรอ?”
“ก็ใช่น่ะซิ”
“แล้ว...คนอื่นๆที่บ้าน ไม่อยากกินบะหมี่เหรอไอ้ตี๋?”
“เราก็กะว่า กินเสร็จจะซื้อกลับบ้านไปฝากอยู่แล้ว”
ดำเกิงเจื่อนๆ “เหรอ... แล้ว...”
บัวขัดขึ้น “ถามเยอะจัง อยากรู้เรื่องอะไรถามมาตรงๆเลยดีกว่าเกิ่ง” บัวมองดำเกิงอย่างรู้ทัน ดำเกิงยิ้มเขิน
“รู้ทันเกิ่งตลอดเลย...เอ่อ...ยัยหมวยไม่มาด้วยเหรอ?”
“ก็แค่เนี่ย”
ชยุติยิ้ม “เห็นว่าวันนี้ยัยหนกออกไปช้อปปิ้งกับอาม้า แล้วคงกินข้าวแถวนั้นเลย”
ดำเกิงแววตาสลดไปนิด บัวกับชยุติมองหน้ากันยิ้มๆ
“แต่เราจะซื้อไปฝากอยู่แล้วไง ยังไงถ้ายัยหนกกลับมาเห็นบะหมี่ของนายถึงอิ่มแค่ไหน ยัยหนกก็ต้องกินแน่นอน เชื่อซิ” ดำเกิงดีใจ “จริงเหรอ?”
“จริงซิ ก็บะหมี่ของเกิ่งเป็นบะหมีที่อร่อยที่สุดเลยนี่นา...”
“งั้นเกิ่งจะทำสุดฝีมือเลยนะ” ดำเกิงรีบลวกบะหมี่ด้วยความตั้งใจสุดชีวิต บัวกับชยุติสบตาดำเกิง รู้กันว่าดำเกิงรู้สึกยังไงกับกนกวิภา
โถงบ้านชยุติ กนกวิภาก้าวเข้ามาในบ้านอย่างไม่สบอารมณ์ เจอจี๊ดกับจ๊าดกำลังทำความสะอาดอยู่ วลัยยกผลไม้ออกมาจากในครัว “พี่จี๊ด พี่จ๊าด อาม้าอยู่?”
“คุณวลีอยู่ข้างบนค่ะคุณหนก...” จังหวะนั้น วลีก็ก้าวลงมาพอดี วลีเอ่ยขึ้นเสียงใส
“กลับมาแล้วเหรอยัยหนก...เป็นยังไง อาหารกลางวันอร่อยมั้ย?”
กนกวิภาขึ้นเสียงทันที “อาม้าทำอย่างนี้ทำไมคะ?”
วลัย จี๊ด จ๊าด ชะงัก บรรยากาศมาคุจู่ๆก็เกิดขึ้น สามคนเขยิบมายืนรวมกัน วลีหุบยิ้มตีหน้านิ่งทันที
“ฉันทำอะไร?”