บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 23 หน้า 4
“คุณพี่คะ”
“ว่าไงวลัย?”
“คุณพี่ไม่ได้ออกไปช้อปปิ้งกินข้าวกับหลานหนกเหรอคะ?”
“เปล่า..”
“อ้าว! แต่หลานหนกออกไปแล้วนี่คะ?!”
“ก็ใช่ไง...”
“แล้วหลานหนกไม่ไปเก้อเหรอคะเนี่ย?”
“ไม่หรอก ฉันส่งคนไปกินข้าวเป็นเพื่อนยัยหนกแล้ว...” วลีพูดไปยิ้มไปอย่างมีแผน วลัยกับจ๊าดสบตากันเริ่มรู้สึกว่าวลีมีแผนไม่ดีแน่นอน
ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง กนกวิภาพูดกับฮั้วอย่างไม่เข้าใจ ฮั้วยิ้ม
“ผมฮั้ว หลีฮวดไงครับ ฮั้วลูกชายเจ้าของโรงงานเกลือสมุทรฮวดหลี...”
“คุณพูดอะไร ฉันว่า...ฉันไม่รู้จักคุณ เราไม่เคยรู้จักกัน”
“แต่คุณก็ยอมมากินข้าวกับผม”
“มั่วใหญ่แล้ว ฉันไม่ได้จะมากินข้าวกับคุณ ฉันมากินข้าวกับอาม้าของฉัน”
“คุณอาวลี...”
“คุณรู้จักอาม้าฉันด้วย?”
“รู้ซิครับ รู้จักดีด้วย คุณอาวลีเป็นคนนัดผมให้มากินข้าวกับคุณวันนี้”
“คุณหมายความว่ายังไง?”
“หมายความให้ง่ายกว่านั้น ก็คือ คุณอาวลีนัดให้ผมมาดูตัวคุณ” ฮั้วยิ้ม “นัดเรามาดูตัวกันไงครับ”
ฮั้วยิ้มแล้วลากเก้าอี้ลงนั่งอย่างสบายอารมณ์ กนกวิภาช็อค
ร้านบะหมี่ดำเกิง ดำเกิงตักน้ำซุปใส่ชามแล้วกระฉอกออกลวกมือตัวเอง ดำเกิง โอ้ย!!
ชยุติพาบัวก้าวเข้ามาพอดี “ใจลอยไปไหนเหรอเกิ่ง? เดี๋ยวมือก็พองจนได้”
ดำเกิงเป่ามือตัวเอง “พองแล้วบัว... แล้วไปไงมาไงมาที่นี่”
“อยากพาเมียรักมากินบะหมี่ที่อร่อยที่สุดในย่านนี้”
ดำเกิงหมั่นไส้ “ทีหลังว่างๆวานแกมาช่วยฉันต้มน้ำซุปทีนะไอ้ตี๋...”
“ทำไมเหรอ?”