บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 16 หน้า 5
“บอกแล้วไงคะ ว่าอย่าเพิ่งสัญญาอะไร...”
ชยุติหันไปเห็นแหวนในตู้ขายของร้านทองก็หยุดมอง บัวหยุดตาม ชยุติก้าวเข้าไปในร้าน
ภายในร้านทอง ชยุติเดินเข้ามาหยุดยืนมองแหวนที่โชว์อยู่ในตู้ บัวก้าวตามเข้ามา “มีอะไรคะ?”
“คุณชอบวงไหน เลือกสิบัว เดี๋ยวผมซื้อให้”
“อย่าเลยค่ะ เปลืองเงินเปล่า ๆ”
“แต่ผมอยากซื้อให้คุณนี่นา”
ชยุติหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาอย่างตื่นเต้นแต่ลืมไปว่าตนมีเงินอยู่น้อยนิดเท่านั้น
บัวรู้ “ฉันรู้นะว่าคุณมีใจจะซื้อให้ฉันจริง ๆ แต่ไม่จำเป็นต้องซื้อวันนี้ก็ได้นี่คะ เอาไว้วันหลังเถอะ”
“แต่ผมชอบแหวนคู่นี้นะ” ชยุติชี้ไปที่แหวนคู่หนึ่งซึ่งดูธรรมดามาก”ผมขอซื้อแหวนคู่นั้นครับ...”
เจ้าของร้านหยิบแหวนคู่นั้นให้ชยุติ ชยุติจ่ายเงินเรียบร้อย ก่อนคว้ามือบัวมาแล้วสวมแหวนให้ทันที บัวตกใจเล็กน้อย “ถึงแหมแหวนวงนี้จะไม่มีค่ามีราคาเท่ากับแหวนของอาม่า แต่มันก็มาจากหัวใจของผม คุณสวมไว้นะ ผมเองก็จะสวมแหวนวงนี้ไว้เหมือนกัน แหวนคู่ เป็นตัวแทนที่จะบอกว่า คุณจะอยู่ข้างๆผม ผมก็จะอยู่ข้างๆคุณ เราจะอยู่ข้างๆกันตลอดไป...” บัวแอบซึ้งใจ ทำอะไรไม่ถูก จังหวะนั้นเองดำเกิงก็ก้าวเข้ามา “บัว...”
บัวกับชยุติหันไปมองดำเกิง ดำเกิงมองมือของบัวกับชยุติที่จับกันอยู่ก็เจ็บจี๊ดที่หัวใจ แต่ต้องเก็บอาการ
“เกิ่ง”
“ป๊าให้เกิ่งมารับบัวกับไอ้ตี๋ไปตึ่งฉู่ แต่เกิ่งไม่อยากเหยียบบ้านผู้ดี เลยมา รออยู่แถวนี้ จะไปกันได้หรือยัง ป๊ากับซินแสรอนานแล้ว” ดำเกิงพูดจบก็เดินออกไปเลย บัวกับชยุติมองหน้ากัน บัวทำหน้าแทบไม่ถูก
“เรารีบไปกันดีกว่าค่ะ” บัวแอบซาบซึ้งแต่เขิน รีบเดินออกจากร้านไป ชยุติเดินตาม
โถงบ้านเจียง บัวกับชยุติก้มกราบที่หัวเข่าของเจียง ขณะหลอนั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย ชยุติกับบัวยกขนมมงคลส่งให้เจียง เจียงรับมาแล้วแลกขนมมงคลที่ตัวเองเตรียมไว้ ให้บัวกับชยุติ
“ขออาบัวกับคุณตี๋ มีแต่ความสุขความเจริญนะ”
“รักกันยืนนาน ลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองนะ” บัวเขิน ชยุติมองบัวแล้วยิ้ม “ผมจะพยายามครับซินแส อาป๊า”
“คุณติ...”
“แล้วไปอยู่ที่บ้านคุณติเป็นยังไงบ้างอาบัว?” บัวอึ้งไปนิด แล้วฝืนยิ้มออกมา
“เรียบร้อยดีจ๊ะป๊า ทุกคนดีกับบัวมาก”
“ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลบัวให้ดีที่สุด แล้วต่อไปผมจะพาบัวมาเยี่ยมอาป๊าบ่อยๆนะครับ”