บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 1
ท้องทุ่งสุขสงบแห่งหนึ่ง ทันใดนั้น รถคันหนึ่งก็วิ่งเลี้ยวโค้งมาตามถนนอย่างรวดเร็วน่าหวาดเสียว กำนันสุเทพเป็นคนขับ สีหน้ามุ่งมั่นมาก ไอ้หยิกนั่งหน้าคู่กำนัน ฤดีกับขวัญตานั่งหลัง ทั้งสามเอามือหาที่ยึดเกาะรถกันจนตัวเกร็ง สีหน้าเครียดสุดๆ
ขวัญตาอดรนทนไม่ไม่ไหว ตะโกนบอกพ่อ “พ่อ! ขับช้าๆหน่อย เดี๋ยวก็ได้แหกโค้งลงไปนอนอ่านหนังสือพิมพ์ข้างทางกันหมดหรอก!”
แต่สุเทพไม่ชะลอรถลงเลย ยังมุ่งมั่นขับตะบึงไปข้างหน้าด้วยความเร็วเท่าเดิม “ช้าไม่ได้ เดี๋ยวไปรับนังขวัญมันไม่ทัน”
ฤดีย้อน“โธ่ พี่กำนัน กว่าเครื่องบินนังขวัญมันจะลงก็อีกตั้งหลายชั่วโมง”
“แต่ข้ากลัวในกรุงเทพฯรถติดนี่หว่า เอาเหอะ ไปถึงเร็วดีกว่าไปถึงช้า ข้าอยากเจอหน้านังขวัญมันเต็มทีแล้ว “แล้วสุเทพก็หักรถเลี้ยวโค้งอย่างสวี๊ดสว๊าดเต็มที่ คนอื่นๆเกาะที่นั่งหลับตาปี๋ไปตามกัน
ในกรุงเทพ รถสุเทพยังคงขับเลี้ยวเสียงดังมาตลอดทาง
ขวัญตาตบบ่าพ่อ “พ่อ ช้าๆลงได้แล้ว จวนถึงสนามบินแล้ว!”
รถสุเทพชะลอความเร็วลง แต่รถของเฮียศาสตร์ที่ขับแล่นมาจากอีกทาง กลับเป็นฝ่ายเลี้ยวรถเสียงดัง วิ่งเข้าโค้งมาโดยไม่ชะลอ สุเทพเบรกรถเอี๊ยดดดดด รถสองคันจอดประจันหน้ากัน อีกนิดเดียวก็แทบจะชนกันอยู่แล้ว
ในรถสุเทพ ทุกคนหัวทิ่มไปตามๆกัน พอสุเทพเงยหน้าขึ้นได้ก็ของขึ้นทันที “เฮ้ย! ขับรถภาษาอะไรวะ ! เข้าโค้งไม่รู้จักชะลอ!” สุเทพพรวดพราดลงจากรถไป ขวัญตา ฤดี หยิก กันมามองหน้ากัน
ขวัญตาบ่น “ตัวเองก็เพิ่งจะชะลอเนี่ยนะ!”
ขวัญตา ฤดี และหยิกรีบเปิดประตูรถตามลงไป
สุเทพเดินอาดๆไปตรงรถเฮียศาสตร์ ยกมือเคาะที่หน้าต่างรถเตรียมจะพูด แต่เฮียศาสตร์กลับเปิดประตูผ่างออกมาก่อน ประตูรถกระแทกสุเทพจนล้มหงายไป สุเทพร้องลั่น ขวัญตา ฤดี ไอ้หยิก รีบวิ่งเข้ามาประคอง แต่สุเทพโกรธจัด สะบัดตัวออก ลุกพรวดขึ้นไปขยุ้มคอเสื้อเฮียศาสตร์ “เอ็งอยากมีเรื่องใช่ไหม!”
ขวัญตารีบกระโดดล็อคคอพ่อ ฤดีกับไอ้หยิก ฉุดแขน ฉุดขาสุเทพไว้คนละข้าง
เฮียศาสตร์ชี้หน้าสุเทพ เจ๊สีฟ้ารีบลงจากรถตามมา “แกนั่นแหละที่อยากมีเรื่องใช่ไหม ถึงขับรถอย่างงี้ ไม่เห็น
รึไงว่าฉันเป็นทางเอก”