บทละครโทรทัศน์ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 1 หน้า 3
สหรัฐกับขวัญตานั่งกันคนละโต๊ะ หันหลังให้กัน เด็กเสิร์ฟเอากาแฟมาเสิร์ฟให้ทั้งคู่ ทั้งคู่รับถ้วยกาแฟขึ้นมาจิบ สักครู่ขวัญใจทำของบางอย่างหล่นกลิ้งไปทางโต๊ะของสหรัฐ สหรัฐก้มลงมอง เห็นของกลิ้งมา เขาก้มลงเก็บ แล้วส่งกลับมาให้ขวัญใจโดยไม่มองหน้า
ขวัญใจรับของมา.. “ขอบคุณค่ะ”
ทั้งคู่หันกลับไปนั่งจิบกาแฟต่อไป สักครู่มือถือของทั้งคู่ดังพร้อมกัน ต่างหยิบขึ้นมากดสายรับ
“ถึงไหนแล้วจ๊ะพ่อ?”
“ถึงไหนแล้วครับป๊า?”
ขวัญใจกับสหรัฐเดินลากกระเป๋าเดินทางออกมาจากด้านในร้านพร้อมกัน สหรัฐจะเดินไปทางซ้าย แต่ขวัญใจขวางทางอยู่ ส่วนขวัญใจจะเดินไปทางขวา แต่สหรัฐขวางทางอยู่ ทั้งคู่หลบหลีกกันไปมาไปมาอยู่สักครู่ก็เดินสวนกันไปจนได้โดยไม่มองหน้ากันเลย
ด้านหน้าอาคารผู้โดยสารขาเข้า ขวัญใจเดินลากกระเป๋าเดินทางออกมา รถสุเทพจอดพอดี ทุกคนกรูกันลงมา
ขวัญใจยิ้มร่า ยกมือไหว้สุเทพ “พ่อ..” สุเทพเข้ามากอดขวัญใจแล้วไม่พูดอะไร ขวัญใจกอดพ่อแล้วหันไปไหว้ฤดี “น้าฤดี..”
ฤดีเข้ามากอดขวัญใจบ้าง “โอ๊ย..หลานน้ากลับมาเที่ยวนี้สวยขึ้นเป็นกองเลย”
ขวัญใจหัวเราะแล้วหันไปกอดขวัญตาบ้าง “ตาโตเป็นสาวแล้วนะเนี่ย”
“โห! พี่ขวัญ ตาอายุ 20 กว่าแล้วนะ จะไม่ให้เป็นสาวกะเค้าบ้างเลยรึไง” ขวัญใจมองไอ้หยิกอย่างสงสัย ขวัญตารีบบอก “มันชื่อไอ้หยิกจ้ะ เป็นลูกกำพร้า ฉันเลยเอามันมาอยู่บ้านเราด้วย”
ไอ้หยิกยกมือมือไหว้ขวัญใจแล้วยิ้มกว้างอย่างประจบประแจง “ฉันฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะจ๊ะพี่ขวัญ”
ขวัญใจหัวเราะ โยกหัวไอ้หยิกอย่างเอ็นดู แล้วนึกได้หันไปมองพ่อ “อ้าวพ่อ..ร้องไห้ทำไม ขวัญกลับมาแล้วน่า แล้วก็จะไม่ทิ้งพ่อไปไหนอีกละ” ขวัญใจวิ่งเข้าไปกอดพ่อ
สุเทพรีบเช็ดน้ำตา “ข้าร้องไห้ที่ไหน ฝุ่นมันเข้าตาหรอกโว๊ย เอ็งกลับมาก็ดีแล้ว ไปๆ กลับบ้านเรากันสักที”
สุเทพคว้ากระเป๋าเดินทางขวัญใจเอาไปใส่รถ แสร้งทำท่าขึงขัง คนอื่นๆมองแล้วแอบขำเพราะรู้ว่าสุเทพดีใจที่ขวัญใจกลับมาสักทีแต่ปากแข็งไปอย่างงั้นเอง
ในรถเฮียศาสตร์ เฮียศาสตร์ขับรถ เจ๊สีฟ้านั่งกอดสหรัฐอยู่ที่เบาะหลัง เฮียศาสตร์มองกระจกหลังดูแม่ลูกกอดกันก็อดไม่ได้ “ให้พ่อกลายเป็นคนขับรถนะ”
“บ่นเรอะ ! ขับไปเถอะเฮีย แม่กับลูกเค้าจะคุยกัน” เจ๊ฟ้าหันไปกอดสหรัฐให้หายคิดถึง
“ว่าแต่ว่า..ทำไมป๊ากับแม่มารับผมช้าจังครับ”