บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 19 หน้า 3

ยูจิก้าวออกมาตามคำท้า จนเผยให้เห็นใบหน้าร้ายลึกอย่างชัดเจน โคจิขยับดาบเตรียมต่อสู้กับยูจิตัวต่อตัว ยูจิกระชากปืนออกมา ยิงเข้าใส่โคจิทันที... เปรี้ยง!! โคจิสะดุ้งเฮือก มือข้างหนึ่งกุมท้องไว้เลือดไหลทะลักออกมา ทรุดลงคุกเข่า แต่ยังใช้มือที่ถือดาบยันไว้ไม่ให้ล้ม 

ยูจิก้าวเข้าไป ยิงโคจิอีกหนึ่งนัด...เปรี้ยง!! โคจิหงายท้องลงไปกองกับพื้น นอนหายใจรวยริน ยูจิยืนเหนือร่างโคจิ ยกเท้าข้างหนึ่งขึ้นมาเหยียบบาดแผลโคจิ บดซ้ำ ขยี้ ด้วยสีหน้าและแววตาเหี้ยม เลือดเย็นมาก  

โคจิร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด “อ๊ากกกกกก”

“ลูกผู้ชายอย่างฉัน...ไม่จำเป็นต้องเปลืองแรงกับคนแก่ไร้น้ำยา!”

โคจิจ้องยูจิเขม็ง แม้มัจจุราชอยู่ตรงหน้า ก็ไม่รู้สึกเกรงกลัว

“ปิดตำนานสามทหารเสือแห่งโอะนิซึกะ” ยูจิยิ้มเหี้ยม เล็งปืนไปที่ร่างโคจิ  แล้วยิงใส่...เปรี้ยง 

ไทชิซึ่งพาลูกน้องโอะนิซึกะออกตามหาโคจิได้ยินเสียงปืน จึงหันขวับไปยังที่มาของเสียงด้วยความตกใจ ไทชินึกสังหรณ์ใจ เป็นห่วงโคจิ  รีบวิ่งนำทุกคนไปยังต้นเสียงทันที

ไทชิและลูกน้องโอะนิซึกะมาถึง เห็นโคจินอนจมกองเลือดอยู่เพียงคนเดียว 

ไทชิตกใจมาก “ท่านโคจิ!”  ไทชิรีบเข้าไปประคองร่างโคจิ แล้วหันไปสั่งลูกน้อง “พาท่านโคจิไปโรงพยาบาล... เร็ว!!”

โคจินอนแน่นิ่ง ดูไม่ออกว่าเป็นหรือตาย

บ้านพักไร่องุ่นแพรวดาว ริวนอนหลับอยู่ ริวกระสับกระส่าย กำลังรู้สึกตัว 

มายูมินั่งเฝ้าริวอยู่ข้างๆ หันมาเห็นริวขยับตัว  และลืมตาตื่นขึ้น “ริว...คุณฟื้นแล้ว” มายูมิโผกอดริวด้วยความดีใจและโล่งใจเป็นที่สุด 

ริวมองมายูมิ พยายามเรียกความทรงจำเก่า ๆ กลับคืนมา “ไอ้ทาคาโอะมันทำอะไรคุณรึเปล่า?”

“พี่ทาเคชิกับคนงานในไร่ช่วยกันไล่พวกมิซาว่าไปหมดแล้วค่ะ” 

ริว นึกทบทวนเหตุการณ์ที่ต่อสู้กับทาคาโอะ ทาคาโอะถีบร่างริวไปฟาดกับก้อนหิน  ศีรษะของริวฟาดเข้าที่ก้อนหินอย่างจัง  ริววูบ ตาพร่า ถูกทาคาโอะกระแทกศอกเข้าใส่กลางกระโหลกอย่างจัง

ริวจำเหตุการณ์ตอนนั้นได้ ไล่สายตามองตั้งแต่ช่วงเอวไปยังขาทั้งสองข้างของตัวเอง สีหน้าเครียดและเจ็บใจ “ขาผมไม่มีความรู้สึกอะไรเลย”

“อย่าคิดมากนะคะ... ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณ ฉันก็พร้อมจะอยู่เคียงข้างคุณเสมอค่ะริว” มายูมิกุมมือริว ให้กำลังใจ 

ริวยิ้มรับ ไม่ท้อ เพราะได้กำลังใจดีอย่างมายูมิ