บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 19 หน้า 5
“โอะนิซึกะไม่เหลือใครแล้ว ผมทิ้งให้ริวลำบากคนเดียวไม่ได้”
“แต่คุณเคยสัญญาว่าเราจะใช้ชีวิตสงบสุขอยู่ด้วยกันที่นี่.. ตลอดไป ในที่สุด... วันที่ฉันกลัวก็มาถึง” แพรวดาวเดินหนีไปด้วยความน้อยใจและเสียใจ ทาเคชิมองตามอย่างหนักใจ เครียดมาก
ริวนั่งมองทาเคชิกับแพรวดาวอยู่ตรงระเบียงบ้าน เห็นทั้งสองทะเลาะกัน
ทาเคชิเดินผ่านมายังแปลงดอกดาวเรือง ความทรงจำในอดีตฉุดให้ทาเคชิต้องหยุดมองดอกดาวเรืองบานสะพรั่ง นึกถึงเมื่อครั้งทาโร่ขอร้องทาเคชิก่อนตาย
“โซเรียวจะมีความสุขกับโอคุซังที่เมืองไทย อย่าทำให้เธอเสียน้ำตาอีกเลย ผมขอร้อง...”
“ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้เซโกะมีความสุข .. ฉันสัญญา”
ทาเคชินึกถึงคำสัญญามีที่มีต่อทาโร่ และรู้สึกผิดต่อแพรวดาว
ในห้องนอนทาเคชิ แพรวดาวมองรูปครอบครัวของเธอ ที่มีทาเคชิกับลูกชายวัย 10 ขวบ ลูกชายวัย 8 ขวบ และลูกสาววัย 4 ขวบ ถ่ายร่วมกันอย่างอบอุ่น แพรวดาวรู้สึกใจหาย เศร้า เอารูปนั้นมากอดแนบอกน้ำตาไหล
ทาเคชิเข้ามาเห็น จึงตรงเข้ามาสวมกอดแพรวดาว “ผมขอโทษ...”
“คุณไม่ได้ทำอะไรผิด” แพรวดาวหลบสายตาทาเคชิอย่างน้อยใจ
“ผมผิดที่ทำให้คุณเสียน้ำตา” ทาเคชิปาดน้ำตาให้แพรวดาวอย่างแผ่วเบา “ทาเคชิคนเก่าตายไปแล้ว แต่ “ตะวัน” คนใหม่ก็ไม่สามารถลบสายเลือดและชาติกำเนิดของตัวเองได้”
“ฉันเห็นแก่ตัว” แพรวดาวใจหาย “ฉันกลัวว่าจะสูญเสียคุณ”
“คุณจะไม่มีวันสูญเสีย เพราะคุณกับลูกคือสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตผม”
“เราเกิดมาต่างกัน คิดไม่เหมือนกัน”
“แต่สุดท้าย..เราก็อยู่ด้วยกันได้เพราะความรัก” ทาเคชิดูรูปครอบครัวในมือแพรวดาว กระซิบข้างหูแพรวดาวอย่างหยอกเย้า“สงสัยพยานรักสามคนจะไม่พอ ขอเพิ่มคนที่สี่ได้มั้ย?”
“บ้า...” แพรวดาวค้อน และทุบอกทาเคชิเบาๆ ด้วยความเขินอาย
“ไม่มีดวงตะวัน... ก็จะไม่มีดวงดาวส่องสว่างบนท้องฟ้า เราคือแสงสว่างของกันและกัน ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรให้คุณไม่สบายใจ” ทาเคชิสวมกอดแพวดาวแน่นขึ้น ก่อนโน้มหน้าไปหอมแก้มแพรวดาวอย่างทะนุถนอมเอาใจ
แพรวดาวยิ้มเขิน รู้สึกอบอุ่น และคลายความน้อยใจลง
คืนนั้น ริวนอนไม่หลับ ครุ่นคิดถึงคำพูดทาเคชิ
“เซโกะเจอเรื่องราวร้ายๆ มามากตอนที่เป็นโอคุซังของฉัน เธอยังหวาดผวาเรื่องการเข่นฆ่าล้างแค้นอยู่เสมอ”