บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 12 หน้า 2

ยูจิยิ้มเจื่อน “เอ้อครับ”

มายูมิปรายตามองริวอย่างไม่ค่อยพอใจ ริวตีมึน พึมพำเบาๆ กับมายูมิ “ไม่ยักรู้ว่าคุณชอบดอกลิลลี่”

มายูมิกระซิบเสียงดุ “ไม่ใช่เรื่องของคุณ”

“ผมมารบกวนเวลาพักผ่อนของคุณมายูมิรึเปล่า?”

ริวจะตอบว่ารบกวน  ทำท่าจะพยักหน้าโดยไว.. แต่มายูมิรู้ทัน ขวางหน้าริวชิงตอบก่อน “ไม่รบกวนเลยค่ะ” มายูมินิ่งไปนิดหนึ่ง ราวกับนึกอะไรขึ้นได้ “ฉันกำลังจะทานมื้อเที่ยงพอดีเชิญผู้กองทานด้วยกันเลยสิคะ” 

ท่าทางยูจิอึกอักเหมือนเกรงใจริว มายูมิยิ่งรบเร้า “ทานอาหารด้วยกันหลายคนสนุกและไม่น่าเบื่อ” มายูมิส่งสายตาอ้อน “ผู้กองอย่าปฏิเสธเลยนะคะ” 

ยูจิลังเล ริวลุ้นให้ยูจิปฏิเสธ แต่ยูจิกลับก้มศีรษะรับคำมายูมิ “ด้วยความยินดีครับ”

มายูมิรีบผายมือเชิญด้วยความดีใจแล้วเดินนำยูจิเข้าไปด้วยกัน ปล่อยให้ริวถือช่อดอกลิลลี่มองตามอย่างไม่สบอารมณ์ ริวกระแทกช่อดอกลิลลี่ใส่มือไทชิ รีบเดินฮึ่มๆ ตามเข้าไป

“วุ่นแน่ๆ” ไทชิปวดหัว เครียดแทน 

ริว มายูมิและยูจินั่งทานอาหารร่วมกันบนเสื่อปิกนิก ท่ามกลางบรรยากาศร่มรื่นในสวน มีอาหารที่จัดวางในกล่องเบนโตะสวยงามของยูจิ กับอาหารของบ้านโอะนิซึกะที่ใส่จานดูสวยงาม

“เดี๋ยวผมคงต้องเข้าไปชมคุณป้าอายะโกะ อาหารที่นี่อร่อยมากเลยครับ”

“ข้าวกล่องฝีมือผู้กองก็อร่อยค่ะ” มายูมิแกล้งชำเลืองเหมือนกำลังด่าริว “ผู้ชายเข้าครัวทำกับข้าวเก่ง..หายากมาก”

ริวเปรยขึ้นอย่างหมั่นไส้ “แค่ทำกับข้าว ไม่เห็นจะยากตรงไหน”

มายูมิไม่สนใจริวแกล้งริวโดยการชวนยูจิคุยต่อ “คราวหน้า...เชิญผู้กองมาทำอาหารให้คนบ้านโอะนิซึกะชิมบ้างสิคะ”

“ยูจิเค้าเป็นตำรวจไม่ได้เป็นพ่อครัว”  ริวหันไปทางยูจิ “หรือเป็นตำรวจกุ๊ก”

ยูจิยิ้มรับอ่อนโยน “ถึงไม่ได้เป็นกุ๊ก แต่ถ้าคุณมายูมิอยากทานผมก็ยินดีมาทำกับข้าวให้ทานครับ”

“ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ” มายูมิก้มศีรษะยิ้มหวานให้ยูจิ ยิ่งทำให้ริวหงุดหงิดมาก

ริวหลับหูหลับคาคีบอาหารเผลอเอาตะเกียบไปกระแทกถ้วยซีอิ้ว จนกระเด็นมาโดนแขนมายูมิ

มายูมิเห็นซีอิ้วเปื้อนแขน  ต่อว่าริวทันที “คุณแกล้งฉันเหรอ!”

“ขอโทษ...ผมไม่ได้ตั้งใจ”

“ขออนุญาตนะครับ” ยูจิรีบเอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาซับคราบซีอิ้วที่แขนให้มายูมิอย่างสุภาพบุรุษ 

ริวไม่พอใจ กระชากผ้าเช็ดหน้ามาจากมือยูจิทันที “ผมเช็ดให้เอง”

มายูมิชักจะหมดความอดทนกับริว “หยุดเสียมารยาทกับแขกของฉันซะที!”