บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 12 หน้า 4
อายะโกะสบตามายูมิ ห่วงใยและจริงใจ “โซเรียวอาจจะเข้าใจยาก แต่เมื่อไหร่ที่คุณมายูมิรับโซเรียวเข้ามาอยู่ในหัวใจ... คุณก็จะเข้าใจเองค่ะ”
มายูมิถอนใจเบาๆ ราวกับต้องการระบายความอัดอั้นตันใจออกมา
ไนต์คลับมิซาว่า ทาคาโอะมองสาวๆ ที่เอาใจนักเที่ยว แล้วหันมาคุยกับนาบุด้วยความโมโห “จุนโกะมาทำงานไม่ได้อีกแล้วเหรอ!”
“ยูจิซ้อมนังจุนโกะจนน่วมไปทั้งตัว แค่ลุกเดินยังแทบไม่ไหว”
“สินค้าใช้งานไม่ได้ เราก็ขาดรายได้เพราะไอ้ยูจิคนเดียว!” ทาคาโอะยิ่งคิด ยิ่งเจ็บใจ ทาคาโอะสงสัย “พฤติกรรมทำร้ายผู้หญิงของไอ้ยูจิ เหมือนคนบ้าคลั่ง ไม่มีสติ”
“เหมือนคนเมาหรือไม่ก็... ติดยา?”
ทาคาโอะยิ้มร้าย “ถ้ามันคิดสั้นได้ขนาดนั้น อนาคตตำรวจของมันคงไปไม่ถึงไหน”
“แปลกนะครับ..มาซารุกับยูจิเป็นคู่ขาจุนโกะเหมือนกัน แต่สองพ่อลูกนั่นกลับไม่รู้ว่ากำลังใช้ผู้หญิงคนเดียวกันอยู่”
“ปล่อยให้มันโง่อยู่อย่างนั้นแหละ จัดการโอะนิซึกะกับมิอุระได้เมื่อไหร่ ฉันจะกำจัดไอ้มาซารุกับไอ้ยูจิเอง” ทาคาโอะยิ้มเหี้ยม อำมหิต
สำนักงานตำรวจ ยูจิเดินยิ้มกริ่มอารมณ์ดีเข้ามาในห้องทำงาน เข้าใจว่าไม่มีใครอยู่ในห้อง มาซารุหมุนเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานหันหน้ามา ยูจิชะงักเมื่อเห็นมาซารุนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของตน
“หนีงานไปหามายูมิที่บ้านโอะนิซึกะเกือบทั้งวัน ท่าทางแกจะบ้าผู้หญิงคนนี้มาก!!”
“ผมไปเยี่ยมเพราะบ้าผู้หญิงคนนี้ แต่ผมมีเหตุผลอื่นด้วย”
“อะไร”
“พ่อเคยสอนผมเสมอ จะรบให้ชนะ.. เราต้องรู้จักคู่ต่อสู้ให้รอบด้าน”
มาซารุนิ่งครุ่นคิดตาม ยิ้มพราย “ถ้าแกเข้าออกบ้านโอะนิซึกะได้สะดวก เราก็จะรู้ความเคลื่อนไหวของพวกมันง่ายขึ้น” มาซารุวางมือบนบ่ายูจิเบาๆ ก่อนบีบเน้น ย้ำ ราวกับรู้ทันความคิดยูจิ “ฉันรู้ว่าแกต้องการกำจัดริว โอะนิซึกะ เพื่อแย่งมายูมิมาเป็นของตัวเอง ฉันไม่สนใจผู้หญิงคนนั้น แต่ถ้าแผนการทั้งหมดของเราพังเพราะผู้หญิงฉันเล่นงานแกแน่”
ยูจินิ่งมาก ข่มซ่อนความรู้สึกเก็บกด ขุ่นเคืองที่มีต่อมาซารุไว้
ริวเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน เห็นมายูมินอนหันหลังอยู่บนเบาะนอน โดยมีหมอน ผ้าห่ม กั้นเป็นบังเกอร์เหมือนเดิม “คุณหลับรึยัง?”
มายูมินอนลืมตาอยู่ แต่เงียบ ไม่ตอบริว