บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15 หน้า 7
“มายูมิ อ้าว...”
มายูมิรีบหนีขึ้นห้องไป โดยไม่สนใจเสียงเรียกของทามาโกะ ทามาโกะกับฮิโระ มองหน้ากัน งง ๆ
ห้องนอนมายูมิ มายูมิเปิดผ้าม่าน มองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่เห็นรถริวอยู่หน้าบ้านแล้ว มายูมิคิดถึงริว ด้วยสีหน้าเศร้า นึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา
ทั้งตอนที่เจอกันครั้งแรก ตอนที่มายูมิแกล้งเอาขนมโมจิแปะหน้าริวในงานแต่งงาน
มายูมิ รำพันคนเดียวเบาๆ “จนมาถึงวันนี้.. ฉันยังไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของคุณเลย ริว.. คุณรู้สึกยังไงกับฉันกันแน่”
ริวจอดรถซุ่มอยู่บริเวณริมรั้วบ้านทากาฮาชิ ในรถริวทอดสายตามองเข้าไปในบ้านมายูมิ แววตาอาลัยอาวรณ์ ริวทอดถอนใจ สับสน ก่อนขับรถออกไป
เคนอิจิหัวเราะร่าด้วยความสะใจ เมื่อรู้ข่าวทาเคชิยังไม่ฟื้น “ไอ้ทาเคชิเป็นเจ้าชายนิทรา โอะนิซึกะถึงเวลาหายนะ”
“ยังมีไอ้ริวอีกคนนะครับนาย”
“แค่ไอ้เพลย์บอยจอมกะล่อนคนเดียว จะเด็ดหัวทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้”
ชินอิจิเข้ามาในห้อง สีหน้าเจื่อนๆ โค้งตัวเคารพเคนอิจิ ก่อนรายงาน “ได้ตัวผู้หญิงที่หนีออกไปจากซ่องกลับมาคนเดียวครับ อีกคนโดนไอ้โยชิฆ่าตายไปแล้ว”
“แกว่าไงนะ!” เคนอิจิเงื้อหมัดชกหน้าชินอิจิเปรี้ยง จนชินอิจิล้มคว่ำไปกองกับพื้น เคนอิจิปรี่เข้าไปกระชากคอเสื้อชินอิจิ โมโห เดือดดาลมาก “รู้มั้ยว่าผู้หญิงของฉันราคาเท่าไหร่ ปล่อยให้ไอ้โยชิลูกน้องแกฆ่าทิ้ง ทั้งที่ยังใช้ไม่คุ้ม ฉันก็เจ๊งกันพอดี”
“มันจวนตัวจริงๆ ครับนาย นังนั่นกำลังจะไปแจ้งความ โยชิมันกลัวว่าเรื่องถึงตำรวจแล้วนายจะเดือดร้อน”
“เรื่องง่ายๆ แค่นี้ยังจัดการไม่ได้ เลี้ยงเสียข้าวสุก” เคนอิจิต่อยชินอิจิอีกเปรี้ยงจนหน้าหงาย กระหน่ำเตะทั้งที่ชินอิจิยังกองอยู่กับพื้น แบบบันดาลโทสะ “สมองมีไว้คิด! ไอ้โง่ ! โง่ ! โง่ !”
ยามะและโคเฮ สบตากัน กลืนน้ำลายฝืดคอ หวั่นเกรงอารมณ์ร้ายของเจ้านาย
ชินอิจิพยายามยันกายลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล เห็นเลือดไหลซึมมุมปาก ชินอิจิพยายามก้มศีรษะขอโทษ “ผมขอโทษครับนาย”
“ไสหัวไปไกล ๆ ฉันไม่อยากเห็นหน้าแก” เคนอิจิผลักชินอิจิถลาไปติดประตู ตะเพิดไล่เสียงดัง
ชินอิจิเก็บกด เริ่มไม่พอใจเคนอิจิมากขึ้น รีบลุกออกไป