บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 15 หน้า 9

“กลับมาหาฉันนะทาเคชิ... กลับมา...” แพรวดาวสะอื้นละเมอ น้ำตารินจากหางตาอย่างไม่รู้สึกตัว ทาโร่ยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้แพรวดาว เจ็บปวดหัวใจ แต่สงสารแพรวดาวมากเหลือเกิน 

ทาโร่หวนนึงไปถึงตอนที่สาบานตนต่อหน้าป้ายบรรพบุรุษตระกูลโอะนิซึกะ

“ผม ทาโร่  ซาซากิ ขอสาบาน...” ทาโร่นิ่งนิดหนึ่ง “จะจงรักภักดีต่อโอะนิซึกะโซเรียวด้วยชีวิต วิญญาณ หัวใจ และจะไม่มีวันทรยศหักหลังโซเรียว ตราบจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต!”

ทาโร่มองแพรวดาว ครุ่นคิดทำอะไรสักอย่าง

บ้านมิซาว่า ไอโกะแต่งตัวสวยเหมือนจะออกไปข้างนอก ตวาดจูโร่และลูกน้องมิซาว่าที่ยืนขวางทาง ด้วยอารมณ์โมโห “หลีกไปนะ! ฉันจะไปเยี่ยมทาเคชิ 

“โอะนิซึกะโซเรียวยังไม่ฟื้น ไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์นะครับ”

“ไม่ต้องมายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน  บอกให้หลีกไป” ไอโกะอาละวาดเหวี่ยงกระเป๋าสะพายทุบจูโร่และลูกน้องมิซาว่าให้หลบทาง แต่ก็ไม่มีใครยอมหลบ ต่างยืนนิ่งปล่อยให้ไอโกะทำร้ายอยู่อย่างนั้น 

ซาโตชิเข้ามาเห็นพอดี “มีเรื่องอะไรกัน”

“พี่ซาโตชิก็ถามพวกมันดูสิ” ไอโกะฟ้องซาโตชิอย่างเหนื่อยหอบ ซาโตชิจ้องจูโร่เขม็ง ต้องการคำตอบ จูโร่อึกอัก ไม่กล้าพูด

ระเบียงบ้านมิซาว่า  ริกิยืนนิ่งมองไปทางสวนข้างบ้าน  หันไปตอบซาโตชิกับไอโกะด้วยสีหน้าเรียบ “พ่อเป็นคนสั่งเอง”

ซาโตชิ และไอโกะถามพร้อมกัน “ทำไม”

ซาโตชิกับไอโกะชะงักมองกันอย่างไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ 

ริกิยังคงตอบทั้งสองอย่างใจเย็น “สถานการณ์ของเมืองตอนนี้ไม่ค่อยน่าไว้ใจ  อันธพาลกลุ่มใหม่เกิดขึ้นทุกวัน เราต้องปลอดภัยไว้ก่อน” 

“พ่อก็สั่งให้คนของเราช่วยกันล่าตัวคนร้ายที่ลอบยิงทาเคชิมาสิคะ ไอโกะจะได้ไปไหนมาไหน โดยที่พ่อไม่ต้องห่วง” 

“นั่นเป็นเรื่องที่ตำรวจกับโอะนิซึกะต้องจัดการเอง”

“ผมไม่เข้าใจ... ทำไมผมถึงถูกห้ามออกจากบ้านด้วย” 

“ถือเป็นการป้องกันเอาไว้ก่อน” ริกิจ้องซาโตชิ “แกชอบทำอะไรที่คาดไม่ถึงเสมอ” 

ซาโตชิถึงกับอึ้งไปนิดหนึ่งเพราะรู้ว่าริกิหมายถึงอะไร

“คำสั่งพ่อถือเป็นเด็ดขาด  โอะนิซึกะ โซเรียวฟื้นเมื่อไหร่ค่อยว่ากันอีกที” ริกิหันกลับไปยังสวนริมระเบียง  เป็นทำนองไล่ทั้งสองคน เพื่อจบการสนทนา ไอโกะกับซาโตชิหงุดหงิดมาก แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งพ่อ